Δεν θέλω μια σχέση μαζί σου. Θέλω μια ζωή μαζί σου!
Γράφει ο Δημήτρης Ξυλούρης
Άδεια η πόλη και σκέφτομαι πόσο σου αρέσει.
Οι μέρες του Κορωνοϊου περνάνε, μα οι νύχτες είναι δύσκολες.
Μου λείπεις.
Μου λείπεις κι ας μην σε έχω εδώ και καιρό.
Μου λείπει ο χαλαρός τρόπος που μιλάγαμε. Το γέλιο σου ανάμεσα στις λέξεις.
Δεν θέλω να έχουμε “σχέση” κορίτσι μου.
Θέλω πίσω την καλύτερή μου φίλη. Εκείνη που ήξερε τις στιγμές μου, μια μια. Εκείνη που ήξερε από ένα βλέμμα κάθε τί που δεν της έλεγα.
Θέλω πίσω το κορίτσι μου. Εκείνο που κάναμε έρωτα μέχρι το πρωί και μέσα στα χέρια μου την έπαιρνε ο ύπνος.
Θέλω πίσω τη γυναίκα, που ξεσήκωνε κάθε μου αίσθηση με το φιλί της.
Θέλω πίσω εσένα, που ήσουν πάντα εκεί για μένα, όπως κι εγώ για σένα.
Που ταξιδέψαμε, διασκεδάσαμε, ζήσαμε ρε γαμώτο!
Ήμασταν εμείς που δεν παίζαμε στο μπαρμπούτι αυτό που είμαστε.
Ήμασταν εμείς που η λέξη εμπιστοσύνη, ήταν το trademark μας.
Κι ίσως κι εκεί να το χάσαμε κι όλας.
Όταν δεν σε εμπιστεύτηκα αρκετά για να σου πω πως από “φιλαράκια” που τα μοιράζονται όλα, θέλω το παραπάνω σου.
Θέλω όλα τα παραπάνω σου, θέλω κάθε στιγμή σου δική μας.
Καλή ή κακή. Εύκολη ή δύσκολη.
Δεν θέλω μια σχέση μαζί σου. Θέλω μια ζωή μαζί σου!