Γράφει η Κατερίνα Μαυρίδου
Μη φοβάσαι τις προσδοκίες σου.
Μην τις χαμηλώνεις για να μην πληγωθείς.
Μην τις προσαρμόζεις στον μέσο όρο για να μην σε λένε υπερβολικό.
Οι μεγάλες προσδοκίες δεν είναι αδυναμία. Είναι πυξίδα.
Είναι καθρέφτης του ποιος είσαι, όχι του τι πήρες.
Ναι, θα απογοητευτείς. Όχι γιατί περίμενες πολλά, αλλά γιατί άλλοι έδωσαν λίγα.
Όχι γιατί το ύψος σου ήταν λάθος, αλλά γιατί κάποιοι δεν έμαθαν ποτέ να σηκώνονται απ’ το έδαφος.
Κι όσο κι αν σε πονάει, αυτό δε λέει κάτι για εσένα – λέει τα πάντα για εκείνους.
Έβαλες τον πήχη ψηλά; Μπράβο σου.
Εσύ ξέρεις πόσο κόπο σου πήρε να φτάσεις ως εδώ.
Εσύ ξέρεις γιατί δεν σου αρκεί το λίγο, το εύκολο, το «μια χαρά».
Γιατί έχεις ψυχή που δεν ικανοποιείται με το σχεδόν, με το εντάξει, με το “αρκεί να μη μείνω μόνος”.
Μην αλλάξεις τα όνειρά σου για να χωρέσουν άλλοι μέσα σε αυτά.
Μην μαζεύεις την ψυχή σου για να μην τρομάξεις αυτούς που δεν αντέχουν το φως.
Κράτα τον πήχη σου ψηλά. Κι όσοι δεν μπορούν να πηδήξουν, δεν πειράζει. Δεν είναι όλοι για άλμα εις ύψος.
Αλλά θα υπάρξει κάποιος, μια μέρα, που δεν θα τον ρίξει.
Θα τον περάσει.
Και τότε δεν θα σε δικαιώσει απλώς. Θα σε λυτρώσει.
Μέχρι τότε, να θυμάσαι:
Οι προσδοκίες σου δεν είναι ο λόγος που πληγώθηκες.
Είναι η απόδειξη ότι αξίζεις περισσότερα.
