Όσο παλεύεις με το παρελθόν, εγώ δεν έχω χώρο δίπλα σου.

Γράφει η Γεώρα

Αφού δεν έρχεσαι, θα σ’ αφήσω!
Πρέπει κάποια στιγμή να αναπνεύσω δίχως να περιμένω εσένα.
Εγώ σε επέλεγα με κάθε τρόπο και εσύ έπαιζες παιχνίδια. Πρέπει πρώτα να ωριμάσεις συναισθηματικά. Είσαι παιδί ακόμα στο μυαλό. Και στην καρδιά έχει λιγοστέψει η αγάπη που είχες παιδί. Όμως έχεις ακόμη λίγη. Φρόντισε να μη στερέψει αλλά να την πολλαπλασιάσεις.
Την είδα κάποια στιγμή και την ένιωσα. Μου την εκμυστηρεύτηκαν οι πράξεις σου, το ζεστό φιλί σου και εκείνη η τρυφερή αγκαλιά σου!
Όμως ακόμα παλεύεις με τους φόβους σου. Και εμένα με αφήνεις απ’ έξω. Μία μου ανοίγεις την πόρτα, μία μου την κλείνεις. Και δεν ξέρω πού να σταθώ.
Μετά από σκέψη επέλεξα να φύγω. Γιατί ποτέ εσύ δε θέλησες να έρθεις ή τουλάχιστον να έρθεις κι ας μου έλεγες πως φοβάσαι. Λες και δεν είχα δει τις πληγές σου. Ξέχασες πόσες φορές μάτωσες μπροστά μου. Και εγώ σε άγγιξα απαλά για να στις επουλώσω. Δεν πειράζει! Σίγουρα θα ένιωσες και θα με θυμηθείς!
Όμως τώρα θα φύγω. Ελπίζω κάποια στιγμή να νικήσεις ό,τι σε φοβίζει στην αγάπη από το παρελθόν σου! Ελπίζω κάποια στιγμή να επιλέξεις να εμπιστευτείς ξανά την αγάπη!