Γράφει η Κική Γ.
Το βλέμμα καρφωμένο στο ταβάνι. Μυριάδες σκέψεις. Λύση καμία. Ένα μπλεγμένο κουβάρι όλα όσα απασχολούν το μυαλό και ένας μόνιμος λαβύρινθος να κρύβει την έξοδο από το σκοτάδι.
Οι πολλοί ρωτούν:
«Τι κάνεις;»
«Καλά είμαι!» Από συνήθεια, μηχανικά, από αξιοπρέπεια, από φόβο ή από υπεκφυγή, απαντάμε “όλα καλά” και τα προβλήματα…εκεί.
Τι να εξηγήσεις άλλωστε και ποιος να σε βοηθήσει; Τους περισσότερους, δεν τους απασχολεί καν.
Γιατί να γίνεσαι κουραστικός, γκρινιάρης και μίζερος;
Εσύ έχεις το καρπούζι, εσύ και το μαχαίρι. Δική σου είναι η ζωή. Ξέρεις τι σε χαλάει, ξέρεις τις αιτίες, ξέρεις και τις λύσεις πολλές φορές.
Όλοι οι υπόλοιποι θα πουν τα δικά τους, μα δεν θα μπουν στα παπούτσια σου.
Εσύ μόνο γνωρίζεις την αλήθεια σου. Ίσως και να μην μπορείς να την μοιραστείς στην πραγματικότητα, με κανέναν.
Με τα ψέματα και τα μισόλογα δε δίνεις σωστές πληροφορίες, ούτε επικοινωνείς σωστά με τους πιθανούς υποστηρικτές σου.
Εκείνο το άμοιρο ταβάνι, βουβό ξημερώνει μαζί σου – ατελείωτα βράδια – μα απάντηση δεν παίρνεις.
Μεταφέρεις τα προβλήματα κάτω από το χαλί και βασανίζεσαι.
Αν έγραφες όλες αυτές τις στιγμές που είσαι σε αδιέξοδο ή σταυροδρόμι, θα είχες γράψει τόμους.
Αν έγραφες τις φορές που έδωσες λύση, θα είχες μόνο μια σελίδα τσαλακωμένη, μουτζουρωμένη και διπλωμένη σε πολλά κομμάτια.
Συνήθως η εύρεση λύσεων πονά, χρειάζεται να δώσεις μάχες, να ξεβολευτείς και σε πολλές περιπτώσεις να βάλεις το μαχαίρι στο κόκαλο.
Εσύ όμως προτιμάς να εθελοτυφλείς και το μυαλό αναμοχλεύει τα ίδια και τα ίδια.
Ότι δεν λύνεται, μας ακολουθεί και γιγαντώνεται.
Γίνεται βραχνάς και αρρώστια. Τα βράδια είναι ανήσυχα και δεν υπάρχει ηρεμία.
Η επόμενη μέρα είναι δύσκολη, όλα μας ενοχλούν και τα νεύρα γίνονται μόνιμη κατάσταση, όπως και η θλίψη.
Όταν κάτι μας απασχολεί το χαμόγελο χάνεται. Μηχανικά λειτουργούμε, και απλά πείθουμε τους άλλους – και δυστυχώς και τον εαυτό μας – ότι είμαστε καλά.
«Όλα καλά!»
Όλα είναι καλά, όταν ξεφορτώνουμε τα βαρίδια και ξεκουράζουμε το σώμα μας και την ψυχή μας.
Όταν αδειάζουμε, και αφήνουμε χώρο να έρθει η γαλήνη, η ηρεμία, η χαρά και ο ύπνος ο γλυκός.
Ανοίγουμε τα μάτια και βλέπουμε χρώματα να τρεμοπαίζουν ψηλά και γύρω μας.
Το φως εισχωρεί, διότι τα παράθυρα της καρδιάς μας είναι ανοιχτά και εμείς αληθινά υγιείς.
Τότε, ναι! Είναι “όλα καλά!”
Other Articles
