Χάνοντας εσένα, βρήκα εμένα..

Γράφει ο Άγγελος Μοναχικός.

Σήμερα σκαρφίστηκα μια αλήθεια..

Έβαλα κάτω μια στιγμή που μου ξέφυγε, πάλεψα με μια σκέψη, εκείνη που μου στέρησες πριν η καρδιά στερέψει..

Πριν σταματήσω να νιώθω γύρισες..
Κι ενώ πέρασα όλο το δάσος, με περίμενες στο τέλος χαμογελαστή..
Σκέφτηκες άραγε πως έφτασα στο τέλος..;
Τι πέρασα για να φτάσω απέναντι σου..;
Όχι, το μόνο που σε ένοιαζε ήταν να γίνει το δικό σου!

Να είσαι εσύ η νικήτρια του αγώνα μας!
Στο ίδιο σημείο εσύ, σε έναν αγώνα εγώ!
Δεν είναι άδικο να νικήσεις δίχως να παλέψεις και να χάσει ο νικητής;

Μέσα στον άνισο αγώνα μας κατάφερα να κερδίσω την εμπιστοσύνη του εαυτού μου και να χάσω τον άλλον..
Ναι,τον άλλον που με είχες κάνει..
Μεγάλωσα σε ένα χωριό όπου δεν ήξερα πως είναι οι άνθρωποι των πόλεων..

Φάνταζαν στα μάτια μου μεγάλοι και τρανοί, δίχως να τους πτοεί κανένα εμπόδιο..
Κάθε μου σκέψη σκεπαζόταν με τις σκέψεις τους..
Έτσι μου τους χαρακτήριζες κι εσύ, θυμάσαι..;

Όταν τους γνώρισα όμως είδα πόσο λάθος έκανα.
Ήταν πιο ευαίσθητοι από εμένα, ήταν πολύ πιο τρυφεροί από εμένα και πιο άνθρωποι από εσένα..
Δεν με έμαθαν να αγαπώ, ούτε να λυπάμαι..
Με έμαθαν να εκτιμώ και να επικροτώ την ζωή των άλλων..πήρα από των καθένα τους κάτι ξεχωριστό, ότι και να ήταν αυτό, είχε την υπογραφή της ψυχής τους..

Ανεκτίμητο ε..;
Έτσι είναι οι άνθρωποι μάτια μου, έτσι ξεχωρίζουν, ούτε τα χρήματα τους κάνουν ξεχωριστούς, ούτε η ομορφιά η εξωτερική..
Μα η ψυχική τους ομορφιά είναι εκείνη που με συναρπάζει πάνω τους..

Συγχώρα με που έκανα τόσο δρόμο να φτάσω απέναντι σου και να σου τα πω..
Πρέπει να επιστρέψω..
Μπορείς να κλέψεις ότι ειπώθηκε από τα χείλη της ψυχής μου..
Εκείνα όμως που ένιωθα όταν σου μιλούσα..

Δεν θα τα κλέψεις ποτέ..
Έχασα ναι..

LoveLetters