Υπάρχουν και κάτι ζευγάρια που προσπαθούν για την αγάπη τους..

Γράφει η Σοφία Σοφιανίδου

Μάθαμε να λέμε «υπάρχουν και χειρότερα» κι έχουμε επαναπαυτεί σε σχέσεις που μοιάζουν με κινούμενη άμμο και δε λέμε να πιστέψουμε ότι υπάρχουν και καλύτερα και πως εκεί πρέπει να στοχεύουμε όλοι. Ναι, δε λέω, είναι δύσκολο να κάνεις την καρδιά σου να αλλάξει ρυθμό αλλά δεν είναι ακατόρθωτο αν είσαι δυστυχισμένος. Εσένα πρέπει να φροντίσεις πρώτα.

Στο κάτω-κάτω αν δεν αγαπήσεις τον εαυτό σου πώς θα σε αγαπήσει κάποιος άλλος; Δεν μπορείς να έχεις τέτοιες απαιτήσεις κι αν έχεις θα απογοητευτείς. Κλισέ; Έτσι λένε αλλά απέχει έτη φωτός η αγάπη προς τον εαυτό μας από τα κλισέ. Είναι προαπαιτούμενο για να πετύχει αυτό που ονειρεύεστε με το αντικείμενο του πόθου σας.

Όταν βλέπεις πως μοτίβα επαναλαμβάνονται, λέτε συνέχεια τα ίδια, το κλάμα υπερτερεί του γέλιου και δεν αλλάζει τίποτα ποιος ο λόγος να μένεις κάπου που δεν περνάς καλά; Κι όχι γιατί είστε άκαρδοι, συμφεροντολόγοι ή παρτάκηδες αλλά επειδή κάπου εκεί έξω υπάρχει κάποιος άλλος άνθρωπος που είναι φτιαγμένος για εσάς. Κι όσο κι αν φαντάζει σενάριο επιστημονικής φαντασίας να σας θυμίσω πως φτάσαμε στο σημείο να μπορούμε να κλωνοποιήσουμε άνθρωπο και δε θα μπορέσετε εσείς να βρείτε το ιδανικό ταίρι;

Αν κοιτάξετε καλύτερα γύρω σας θα διαπιστώσετε πως υπάρχουν ζευγάρια που αγαπιούνται ακόμη κι αν είναι χωμένοι μέσα στη ρουτίνα. Αληθινά. Χωρίς εγωισμούς και χειριστικές συμπεριφορές. Τίποτα δεν τους χαρίστηκε αλλά το παλεύουν κάθε μέρα, κάθε ώρα, κάθε λεπτό. Νομίζετε τους ήρθε τίποτα ουρανοκατέβατο; Προσπερνάνε κοινωνικά status, διαφορές ηλικίας, εθνικότητες, θρησκείες, στέρφες πεποιθήσεις και αντιλήψεις και απλά αγαπιούνται χωρίς εγωισμό. Προσπαθούν, επικοινωνούν, σέβονται κι ακούν. Σκοπός τους είναι να μη στεναχωρήσουν ο ένας τον άλλον κι αν αυτό συμβεί έχουν την ψυχραιμία να το λύσουν με ένα «εσύ να είσαι καλά αγάπη μου» κι ας τρέμει το φυλλοκάρδι τους. Μιλάμε για πράγματα που διορθώνονται, φυσικά, κι όχι για καταστάσεις που αμφισβητείται κάποιο συναίσθημα ή διακυβεύεται αυτή η αγάπη.

Μήπως έχετε την εντύπωση πως έχουν κάποιο μαγικό ραβδάκι και χτυπώντας το λύνονται όλα τους τα προβλήματα; Ή πιστεύετε πως τα έχουν όλα τακτοποιημένα και ζουν ανέμελοι τον έρωτα τους τρέχοντας γυμνοί σε ηλιόλουστα χωράφια με παπαρούνες; Αντιθέτως. Αντιμετωπίζουν τα ίδια προβλήματα καθημερινότητας κι επιβίωσης όπως όλοι, αλλά υπάρχει τόση πολλή αγάπη που δε στρέφονται ο ένας εναντίον του άλλου με την οποιαδήποτε κακοτοπιά.

Πόσες φορές δε θαυμάσαμε ηλικιωμένα ζευγαράκια στον δρόμο πιασμένα χέρι-χέρι να κοιτιούνται σαν έφηβοι; Τι είναι δαύτοι; Τίποτα υπεράνθρωποι; Όχι φυσικά. Ήταν τυχεροί; Κάποιοι μπορεί, αλλά σίγουρα υπάρχουν κι εκείνα τα ζευγάρια που προσπάθησαν πολύ γι’αυτό παραμερίζοντας αυτές τις ηλίθιες κυριαρχικές τάσεις, με τις οποίες τόσο πολύ μας έχουν γαλουχήσει, κι ακόμη και πενήντα χρόνια να είναι μαζί κοιτιούνται στα μάτια σαν εκείνη την πρώτη φορά που διαπίστωσαν πως αυτός ο άνθρωπος κάνει την καρδιά τους να χτυπάει γρήγορα κι έβαλαν στόχο να μην τον απογοητεύσουν ποτέ.

Και από τότε μοναδικός τους σκοπός είναι να μπορούν να κάνουν το ταίρι τους να γελάει όσο γίνεται περισσότερο. Κι αν τύχει και το δουν δακρυσμένο και στα πατώματα, για τον οποιοδήποτε λόγο, γίνονται ασπίδα και πάνε και ξαπλώνουν κι εκείνοι δίπλα τους όσο χαμηλά κι αν είναι. Κι αν άθελά τους ήταν εκείνοι ο λόγος που δάκρυσε ο άνθρωπός τους ζητάνε συγνώμη χωρίς πολλά-πολλά και νταηλίκια. Έτσι απλά. Γιατί αγαπιούνται.

Ναι, είναι δύσκολο να βρεις, έστω, έναν τέτοιο ταίρι στη ζωή σου αλλά σε παρακαλώ μη σταματήσεις ποτέ να πιστεύεις πως μπορείς. Κι αν είσαι τυχερός και το βρεις κάνε ό,τι περνάει από το χέρι σου να του δείχνεις την αγάπη σου και να είσαι σίγουρος άνθρωπε, πως θα κάνει κι εκείνο το ίδιο.