Τώρα παίζεται η ζωή, τώρα γράφεται η ιστορία..

Γράφουν ο Γιώργος Καραγεώργος και η Ματίνα Νικάκη

Εκείνος:
Κανένα δάκρυ μάτια μου για όλους αυτούς που, ενώ μας είχαν, μας έπαιξαν στα ζάρια και μας έχασαν για πάντα.
Καμία στεναχώρια για όλους εκείνους που, μας νόμισαν για δεδομένα τους.
Κανένα ξενύχτι για τους τύπους που μας αγάπησαν στα λόγια, αλλά οι πράξεις τους ήτανε λίγες, μικρούλες και πάνω από όλα πούστικες.
Ούτε ένα αχ για τους δειλούς που δεν προσπάθησαν για εμάς ή που βάπτισαν προσπάθεια το καθόλου τους.
Για όλους αυτούς που μας αφήσανε δίχως αγκαλιά, κι ας τους αγκαλιάσαμε εμείς με όλο μας το είναι, κανένας πόνος.
Για όλους εκείνους που γυρίσαμε γη και ουρανό για χάρη τους, κι αυτοί δεν γύρισαν ούτε πλευρό στο μαξιλάρι τους, καμία τύψη.
Για τους και καλά τυπάρες που, ξαφνικά μα θυμήθηκαν όταν μας έχασαν, κανένας κόπος.

Για όλους αυτούς που φέρανε την αγάπη στα βολικά τους μέτρα και έκαναν τον έρωτα παλιάτσο, Θεός σχωρέστους και ζωή σε εμάς αγάπη μου, που μας αξίζει!

Εκείνη:
Ένα πράγμα που αγαπώ σε μένα είναι ο τρόπος που διαγράφω! Καθοριστικά, απόλυτα, τιμωρητικά αλλά τίμια αγάπη μου. Γιατί τους ανθρώπους τους παίζω στα ίσια μόνο. Αν πάλι δεν το αντέχουν δικό τους θέμα, ας συμβιβαστούν στη μετριότητα τους κι ας αρκεστούν στη βολή τους.

Βολεμένη δε γούσταρα να είμαι εγώ ποτέ μου. Δεν κάθισα στο μαξιλαράκι κανενός. Θα ξαποστάσω όταν φτάσω πρώτα εκεί που θέλω εγώ με τα δικά μου κότσια. Ουτοπίες τις γκρέμισα σε χρόνο μηδέν. Και για να μη με πεις χαρά μου εσύ αδίστακτη και άδικη ενδεχομένως, μάλλιασε η γλώσσα μου να μιλώ γι αλήθεια, ηθική κι αγάπη.

Έχοντας τη συνείδηση μου ήσυχη λοιπόν, πως έπαιξα αντρικια και τίμια την παρτίδα μου, κι αποθηκεύοντας σε κάθε τους εγκεφαλικό κύτταρο, τις δυνατότερες αναμνήσεις της άχαρης ζωής τους, σηκώνομαι απ’το τραπέζι, δίνω το χέρι μου, αποχαιρετώ και συγγνώμη, αλλά δεν υπάρχουν πια.

Τώρα παίζεται η ζωή, τώρα γράφεται η ιστορία, τώρα δημιουργώ τις καλύτερες για μένα προϋποθέσεις για τις ομορφότερες εμπειρίες που θα έρθουν. Τώρα, εγώ κι εσύ αγάπη μου, γράφουμε την πιο όμορφη ιστορία αγάπης που γράφτηκε ποτέ! Ας τη ζήσουμε! Κι ας τους υπολοίπους, άχαρους θεατές!