Το καλό παιδί, ξέρει και να διαολοστέλνει

Γράφει ο Αλέξανδρος Χωριανούδης.

Καλό παιδί, ναι. Καλός μαλάκας, όχι.
Ξεκάθαρα πράγματα.
Το καλό παιδί, δεν είναι ποτέ καλός μαλάκας. Είναι κάποιος που έχει επιλέξει να είναι ευγενής, να μην φέρνει σε δύσκολη θέση και ο κωλοπαιδισμός του εκτονώνεται σε κάνα μπασκετάκι και σε πλακίτσες αθλητικές ή αντροκάφρικες τελοσπάντων.

Το καλό παιδί, δεν είναι χαζό παιδί. Το καλό παιδί, ξέρει πότε το δουλεύεις. Ξέρει πότε νομίζεις ότι το παίζεις. Απλά σε αφήνει.
Είτε να εκτεθείς τελείως, είτε να το μαζέψεις.

Το πρόβλημα είναι όταν το καλό παιδί, ξεσπάσει και σε διαολοστείλει.
Τότε, ανακαλύπτεις πως τόσο καιρό, που νόμιζες πως έπαιζες, απλά ξεφτιλιζόσουνα.
Όσο καιρό νόμιζες πως τα παραμύθια σου τα κατάπινε αμάσητα, στα έφτυνε στα μούτρα κι εσύ νόμιζες πως έβρεχε.

Το καλό παιδί, ερωτεύεται, δίνεται, αγαπάει, προσέχει, προσφέρει, όχι για να πάρει κάνα παράσημο, αλλά γιατί πιστεύει πως το αξίζεις.
Κι ακόμα κι όταν του δίνεις χίλιους λόγους ότι δεν το αξίζεις, επιμένει, να σου δίνει την ευκαιρία, να γίνεις η καλύτερη εκδοχή του εαυτού σου.
Αυτή η εκδοχή που εκείνος, έχει δει σε εσένα.

Κι αν εσύ, δεν το καταλάβεις, αν εσύ αποφασίσεις πως δεν θες να γίνεις ποτέ αυτή η καλύτερη εκδοχή του εαυτού σου, τουλάχιστον, αποχώρισε με αξιοπρέπεια μωρέ.
Προχώρα παρακάτω με μια δόση σεβασμού και μια ακόμα αυτοεκτίμησης.
Μην κάνεις το καλό παιδί να σε διαολοστείλει.
Γιατί την στιγμή που θα το κάνει, εσύ, δεν θα καταλάβεις και πολλά έτσι που είσαι από χαρακτήρα. Αν δεν ήσουν δεν θα είχαν φτάσει εκεί τα πράγματα. Η συναισθηματική σου αντίληψη, δεν υπήρξε ποτέ.
Το καλό παιδί όμως, θα έχει αλλάξει λίγο ακόμα.. θα έχει γίνει λίγο πιο κωλόπαιδο.

Προληπτικά.. για την επόμενη φόλα που θα συναντήσει.

ΥΓ. Το παρόν, δεν έχει φύλο. Εφαρμόζεται και στις δύο περιπτώσεις με ιδιαίτερη επιτυχία.