Γράφει ο Ηλίας Μαυρόπουλος
Και όλα αυτά γιατί;
Όχι, όχι δεν ρωτάω το συνηθισμένο το “γιατί” τις δικής μου πλευράς, ρωτάω το δικό σου το “γιατί.” Αυτό που όταν κοιτάζεις τον καθρέφτη σου κάθε φορά και αναρωτιέσαι.
Γιατί λοιπόν; Γιατί υπέβαλες τον εαυτό σου σε όλη αυτήν την διαδικασία;
Γιατί κατέστρεψες το δικό σου όνειρο;
Εμένα άσε με, εμένα με ξέρεις, όλα τα ξέρεις και ναι, αντέχω! Άλλωστε αυτό ακούω συνέχεια από ανθρώπους που, και καλά με ξέρουν.
Όμως κανένας τους δεν έχει ιδέα, παρά μόνον εσύ. Εσύ όμως;
Είχες ένα τέλειο όνειρο και εγώ ήμουν διατεθειμένος να σου το πραγματοποιήσω από την αρχή μέχρι το τέλος.
Και εσύ; Ξέρεις τι έκανες;
Πήρες το όνειρο σου, πήρες ότι ακριβώς σε έκανε ευτυχισμένη μακριά από την ανιαρή πραγματικότητα την οποία σιχαινόσουν και το έκλεισες σε ένα θλιβερό μικρό κουτάκι.
Το άφησες εκεί και είναι θαρρείς πως το έκανες επίτηδες όχι για να θυμάσαι όταν το ανοίγεις αλλά να πονάς εκτός από εσένα, και εμένα.
Πάρε λοιπόν αυτό το μικρό κουτάκι που μόνο πόνο σου προκαλεί και άδειασε το όπου εσύ αγαπάς. Εσύ όμως και κανένας άλλως.
Ριξτο στον Καιάδα και το μόνο που θα σου απομένει θα είναι ο νους.
Ο νους που κάποια στιγμή θα ξεχάσει. Άλλωστε αυτό επέλεξες γιατί εάν άκουγες την καρδιά σου τώρα θα ήσουν σε μια μικρή γωνία σε οποιοδήποτε σημείο του πλανήτη ευτυχισμένη με αυτόν που επέλεξε αυτή, και όχι εσύ!
Εννοώ ο νους σου.. γι’αυτό απόλαυσε λοιπόν που είσαι καλά και άσε την ευτυχία σε αυτούς που την αξίζουν. Απόλαυσε λοιπόν τα καλά του νου. Γιατί αγάπη μου, την ευτυχία την διαλέγει η καρδιά και όχι ο νους.