Γράφει ο Αλέξανδρος Χωριανούδης.
Όσο καιρό κι αν προετοιμάζεσαι για το τέλος, θα το νιώσεις μόνο όταν δεις την πρώτη φωτογραφία της με άλλον.
Να γελάει όπως γελούσε στα χέρια σου, να τον κοιτάει, όπως κοιτούσε εσένα.
Να είναι ευτυχισμένη.
Αυτό δεν λένε οι σοφοί φιλόσοφοι;
Όταν αγαπάς, θες να είναι ευτυχισμένος ο άλλος, ακόμα κι αν δεν είναι μαζί σου.
Μαλακίες.
Ποτέ δεν είσαι έτοιμος για την πρώτη φορά που θα δεις τον άνθρωπό σου, τον πρώην άνθρωπό σου, σε μια άλλη αγκαλιά.
Ακόμα κι αν έχεις πάει κι εσύ παρακάτω, ακόμα κι αν οι δρόμοι σας έχουν χωρίσει, πάντα θα υπάρχει ένα αγκάθι στην πρώτη φορά.
Κι όταν αυτή η πρώτη φορά είναι λίγο μετά το δικό σας τέλος, τότε;
Τότε έρχεσαι αντιμέτωπος με όλη την γκάμα των συναισθημάτων που μπορεί να νιώσει ένας άνθρωπος.
Θυμό, πικρία, αγανάκτηση, απογοήτευση, και φτου και πάλι, θυμό.
Μέχρι να μην σε νοιάζει πια.
Να μην νιώθεις άλλο θυμό. Να μπορείς να τετραγωνίσεις με λογική τα συναισθήματα.
Γιατί τα συναισθήματα που τετραγωνίζονται με λογική, είναι αυτά που οριστικά παραγράφηκαν.