Γράφει η Κική Γ.
Και τώρα, μπράβο μου.
Έχτισα παλάτια και έκανα όνειρα, με νερό και άμμο.
Υπέμεινα, έκλαψα, παραμέλησα εμένα, έδωσα, και να!
Όλα για σένα και εγώ στον άσσο.
Δεν εκτίμησες, δεν είχες τιμή και μπέσα.
Ήσουν ένα ψέμα που εγώ πίστεψα και επένδυσα πάνω του.
Σου έμαθα να φέρεσαι, σου έμαθα να αγαπάς και απλά έχασα.
Πέταξες αλλού. Αυτό σου άρεσε πάντα.
Τώρα όμως, είσαι έτοιμος για σχέση.
Μπορείς να σταθείς δίπλα σε μια γυναίκα, μπορεί κι εκείνη να ακουμπήσει πάνω σου.
Αυτό που έχει αξία σε μια σχέση, είναι ο αλληλοσεβασμός.
Εσύ τα διδάχτηκες όλα, μέσα από πράξεις.
Τα βίωσες έντονα στο πετσί σου, μπόρεσες να προβληματιστείς.
Για μένα όμως είναι αργά.
Έμεινε μόνο η πεποίθηση πως τα κατάφερα.
Το πάλεψα, χωρίς να λυγίσω.
Σε ετοίμασα απλά για την επόμενη.
Δεν ήθελα το ρόλο της μαμάς.
Σε άλλη ηλικία, ναι, συνειδητά και με αγάπη θα έπλαθα το χαρακτήρα ενός παιδιού και θα ήταν και υποχρέωσή μου.
Στην προκειμένη, παρέλαβα ένα κακομαθημένο, μεγάλο παιδί, που έβγαλε σ’ εμένα κάθε του απωθημένο και δυστροπία.
Άντρα ήθελα.
Να ακουμπήσω πάνω του και να πετάξω στους εφτά ουρανούς.
Το αξίζαμε και οι δύο.
Δεν έγινε όμως.
Στην υγειά της επόμενης.
Πρόσεχε όμως.
Τα πάντα πληρώνονται και μάλιστα μετρητοίς!
