Γράφει ο Σπύρος Σταθάτος
Στην αγάπη δεν ταιριάζει η αμφιβολία. Πώς να το κάνουμε; Όταν φτάσεις στο σημείο να πεις «σ’ αγαπώ» και να το εννοείς πραγματικά (με όλη σου την καρδιά) πρέπει να είσαι σίγουρος για το άτομο που έχεις απέναντι σου.
Δεν γίνεται να αγαπάς και να αμφιβάλλεις. Είναι σαν να έχεις μια βάρκα στη θάλασσα, που έχει τρυπήσει, και εσύ, αντί να προσπαθήσεις να καλύψεις την τρύπα, προσπαθείς να ρίξεις τα νερά έξω με έναν κουβά. Όσο εσύ πετάς το νερό, τόσο η βάρκα γεμίζει με άλλα νερά, ώσπου στο τέλος βουλιάζει. Κάπως έτσι πάει και στις σχέσεις. Όταν δεν μπορείς να εμπιστευτείς, δεν μπορείς να επενδύσεις συναισθηματικά με αποτέλεσμα η σχέση σου σιγά-σιγά να “βουλιάζει” και να “χάνεται”.
Όταν λέμε εμπιστοσύνη δεν μιλάμε μόνο για το ηθικό κομμάτι. Το να έχεις δεύτερες σκέψεις για το άλλο άτομο δεν σημαίνει μόνο ότι «φοβάσαι ότι θα σε κερατώσει». Μπορεί να μην το θεωρείς “άξιο” να ανταποκριθεί σε κάτι πιο σοβαρό, μπορεί να θεωρείς ότι δεν μπορεί να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις μιας συμβίωσης, ενός γάμου ή ενός παιδιού. Υπάρχουν πολλά θέματα για τα οποία ένας άνθρωπος δεν νιώθει ασφάλεια για το έτερον ήμισυ του.
Αν θες λοιπόν να έχεις μια λειτουργική σχέση και ταυτόχρονα να είσαι τίμιος με τον εαυτό σου και τον άλλο άνθρωπο, πρέπει να τα βάλετε κάτω και να συζητήσετε. Οι μεγαλύτερες διαφορές λύνονται με τον διάλογο. Μέσα από το διάλογο μπορεί να γεφυρωθούν χάσματα, διάφορες και πολλά άλλα. Αρκεί να είναι γόνιμος ο διάλογος και όχι στείρα αντιπαράθεση. Να έχουν δηλαδή και οι δύο πλευρές διάθεση να τα βρουν και όχι να καταθέσουν απλά την άποψή τους, έτσι για το “θεαθήναι”.
Αυτό εξάλλου είναι και το νόημα της αγάπης. Να μπορείς να συνεννοηθείς με τον άλλο, χωρίς αμφιβολίες, δεύτερες σκέψεις και γνώμες τρίτων.
Other Articles
