Γράφει η Βασιλική Κοτλίτσα
Γιατί άραγε αναρωτιόμαστε κάθε φορά για τη συμπεριφορά των άλλων; Γιατί πάντα αναρωτιόμαστε για ποιο λόγο μας φέρθηκαν σκάρτα; Γιατί μπήκαν στα δικά μας «χωράφια» και μας τα λεηλάτησαν; Γιατί μας προσέβαλαν με τον πιο χυδαίο τρόπο που μπορούσαν; Γιατί επικαλέστηκαν τα θεία, θίγοντας την οικογένειά τους αλλά και τους ίδιους τους εαυτούς; Γιατί μας έστησαν στον τοίχο για ένα ψηλό πήδημα και μας σταύρωσαν σαν τον Ιησού Χριστό;
Ποιος τους έδωσε το δικαίωμα να εισβάλουν στη ζωή μας, στην καθημερινότητά μας, στη ρουτίνα μας χωρίς να τους ανοίξουμε την πόρτα, και να την αναστατώσουν, περιμένοντας απλά να σκύψουμε το κεφάλι και να τους δεχτούμε; Ποιος τους επέτρεψε να αμφισβητήσουν τις πράξεις μας, τα λόγια μας, τις προσπάθειές μας, ακόμα και την ίδια μας τη ζωή;
Μπήκατε άραγε ποτέ στη θέση τους; Σκεφτήκατε άραγε γιατί συμβαίνει αυτό; Μήπως αυτοί οι άνθρωποι πληγώθηκαν πολύ; Πόνεσαν βαθιά; Μαχαιρώθηκαν πισώπλατα την ώρα που τους άπλωναν το χέρι για να τους βοηθήσουν; Μήπως ανέβηκαν απότομα σε βάθρα υψηλά και δεν φαντάζονταν ποτέ την προσγείωση; Τους ρωτήσατε ποτέ γιατί επέλεξαν αυτή τη συμπεριφορά από την άλλη;
Εάν όχι, μην περιμένετε απάντηση. Σε κάθε ιστορία που ακούγεται, πάντα θα υπάρχει ο κακός.