Πέρασα μια βόλτα από τη γειτονιά σου. 

Γράφει η Αλεξάνδρα Φαρμάκη

Πέρασα μια βόλτα από τη γειτονιά σου. 
Έτσι, χωρίς λόγο. Ήξερα από καιρό πως δεν μένεις πια εκεί. 
Ίσως κάποιος που σου μοιάζει, μπορεί και να έχετε και το ίδιο όνομα, μα δεν είσαι εσύ. 
Δεν είναι αυτός που ερωτεύτηκα. Δεν είναι εκείνος που αγάπησα τόσο πολύ. 
Έχει τη χροιά από τη φωνή σου και το σουλούπι σου, μα δεν είναι εσύ. 
Δεν είναι ο άντρας που κάποτε μέσα στην αγκαλιά του, ένιωθα ασφάλεια. 
Δεν είναι εκείνος που μου μιλούσε και κάθε λέξη του ήταν αναμφισβήτητη αλήθεια. 
Κι αυτή ήταν η διαφορά του, τουλάχιστον έτσι νόμιζα.. 
Πως μπορούσα να τον πιστεύω. Να τον εμπιστεύομαι. 

Δεν έχει σχέση λοιπόν αυτός ο τύπος που σου μοιάζει, κι ας μένει στη γειτονιά σου, ίσως και στο σπίτι σου. Σου μοιάζει, μπορεί να έχετε και την ίδια φωνή. Μα δεν είναι εσύ.. 

Γιατί αυτός ο τύπος, είναι ένας ψεύτης. Ένας μασκαράς που αλλάζει προσωπεία κατά το συμφέρον και το βολικό. 
Είναι ένας ψεύτης που το “σ’αγαπώ” του το σκορπίζει μ’ευκολία, για να κερδίσει χρόνο, χώρο, προσοχή.. 

Είναι ένα ανασφαλές ανθρωπάκι που ψάχνεται για επιβεβαίωση.. σκορπίζοντας λέξεις εύκολες και υποσχέσεις που δεν κρατάνε πάνω από μερικές στιγμές. 

Γιατί αυτός ο τύπος, δεν θα μπορούσε ποτέ να είναι εσύ.. σωστά;