LoveLetters
  • LOVELETTERS
    • LOVE
    • HE
    • SHE
    • BYE BYE
    • CLASSICS
    • LIFE
  • #justastoryteller
  • MORE
    • WANDERLUSTER
    • GOOD VIBES ONLY
    • SOCIAL TALK
    • CULTURE
  • LOVESTARS
  • WRITERS
  • WEB RADIO
Subscribe
LoveLetters LoveLetters

Όταν η σκέψη, έγινε συναίσθημα

194K
30K
0
LoveLetters
  • LOVELETTERS
    • LOVE
    • HE
    • SHE
    • BYE BYE
    • CLASSICS
    • LIFE
  • #justastoryteller
  • MORE
    • WANDERLUSTER
    • GOOD VIBES ONLY
    • SOCIAL TALK
    • CULTURE
  • LOVESTARS
  • WRITERS
  • WEB RADIO
  • LOVE

Ο χρόνος κάποτε τελειώνει, βάλε γερά θεμέλια στις αναμνήσεις σου

  • October 24, 2016
  • Φλώρα Σπανού
Total
0
Shares
0
0
0

Γράφει η Φλώρα Σπανού.

Οι άνθρωποι αλλάζουν. Τα δεδομένα αλλάζουν. Η ζωή αλλάζει. Οι σχέσεις αλλάζουν. Εμείς αλλάζουμε. Όλα αλλάζουν. Τίποτα δεν μένει ίδιο. Τίποτα δεν μένει αμετάβλητο στον χρόνο.

Όλα αλλάζουν. Όλα μεταμορφώνονται..Όλα μετατρέπονται..Όλα, κάποτε, χάνονται. Όπως κι εμείς, οι άνθρωποι. Τώρα υπάρχουμε κάποτε, όμως, δεν θα υπάρχουμε. Θα γίνουμε μια θολή ανάμνηση. Θα γίνουμε σκόνη, που θα την πάρει ο αέρας και θα την φυσήξει μακριά, στα πέρατα της γης.

Ο χρόνος περνά. Χάνεται. Η ύλη εξαϋλώνεται. Σήμερα είναι σήμερα. Αύριο θα είναι μια άλλη μέρα.

Εμείς, όμως, γιατί έχουμε την εντύπωση πως όλες οι μέρες είναι ίδιες;

Εσφαλμένη αντίληψη. Τίποτε δεν είναι το ίδιο. Νομίζουμε πως όλα είναι τα ίδια. Μα κάθε μέρα κάτι αλλάζει. Μεγαλώνουμε. Οι άνθρωποι δίπλα μας κι αυτοί μεγαλώνουν. Νομίζουμε πως θα τους έχουμε για πάντα δίπλα μας. Πιστεύουμε πως ο θάνατος είναι πολύ μακριά μας. Πως εμάς δεν πρόκειται να μας αγγίξει. Πως θα περάσει και απλά δεν θα μας προσέξει. Κι έτσι αναβάλλουμε συνεχώς πράγματα που θέλουμε να κάνουμε. Ανθρώπους που θέλουμε να πάμε να δούμε. Πρόσωπα οικεία, πρόσωπα αγαπημένα, πρόσωπα μοναχικά, πρόσωπα γερασμένα, πρόσωπα άρρωστα. Πρόσωπα που έχουν δει τον χρόνο να κυλάει απίστευτα γρήγορα και η ζωντανή απόδειξη; Ο εαυτός τους! Το γέρικο πρόσωπο στον καθρέφτη με τις ρυτίδες και τα άσπρα μαλλιά. Τα χέρια που τρέμουν και τα πόδια που πια δεν μπορούν να τρέξουν όπως παλιά. Το δέρμα που έχει κρεμάσει, οι φλέβες που πετάγονται, τα μάτια που δεν βλέπουν καθαρά και η καρδιά που χτυπάει, αργά αλλά σταθερά.

«Βλέπω το βλέμμα σου μελαγχολικό, όπως είναι παππού μου και στεναχωριέμαι. Προσπαθείς να γελάσεις μα δεν τα καταφέρνεις. Ξέρω πονάς. Πονάς που δεν μπορείς πια να πάρεις το όπλο σου και να πας στα βουνά. Κυνηγός μια ζωή. Η φύση σου έδινε ζωή. Πόσα ψάρια έφερνες παππού μου θυμάμαι, όταν ήμουνα παιδί. Τα  άρπαζα με το χέρι και αυτά ακόμη σπαρταρούσαν. Μύριζαν αρμύρα και θαλασσινό νερό.. Θυμάμαι που πηγαίναμε στη θάλασσα και έκανες μακροβούτια. Χαμογέλαγες. Ήσουν ζωντανός. Τώρα σε βλέπω που είσαι μισός άνθρωπος. Κρατάς το μπαστούνι σου για να προχωρήσεις. Άλλοτε έπιανες το ποδήλατο και πήγαινες μέχρι το καφενείο. Τώρα το κρατάς για να περπατήσεις. Πέρασαν τα χρόνια παππού μου. Τίποτε δεν είναι όπως παλιά. Πέρασαν τα χρόνια και η αγάπη μου για σένα μεγαλώνει μέρα με τη μέρα. Στενοχωριέμαι που δεν σε βλέπω καλά παππού μου. Στενοχωριέμαι που βλέπω μια σκιά να σε σκεπάζει. Ξέρω πως σκέφτεσαι τα παλιά. Ξέρω πως δεν είσαι ο ίδιος πια. Άλλαξες παππού μου. Κι οι δυο μας αλλάξαμε. Κι οι άνθρωποι γύρω μας άλλαξαν . Έγιναν πιο σκληροί. Περνούν τα χρόνια μα εκείνοι δεν το καταλαβαίνουν.  Και τα όνειρα τους παίρνουν αναβολή. Τα σχέδια τους παίρνουν αναβολή.»

Εμείς, οι άνθρωποι, έχουμε την κακιά συνήθεια να πιστεύουμε ότι τίποτα και κανείς δεν μπορεί να μας αγγίξει. Λυπούμαστε για ότι συμβαίνει γύρω μας, μπορεί και να το δείχνουμε έντονα με τις απόψεις και τις πράξεις μας, όμως όλα αυτά τα κάνουμε πάντα εκ του ασφαλούς. Διότι οτιδήποτε συμβαίνει τριγύρω μας ,φαντάζει πάντοτε τόσο  μακρινό. Μέχρι βέβαια να μας χτυπήσει την πόρτα, τόσο  ξαφνικά, τόσο απρόσμενα.

Πιστεύουμε πως οι αγαπημένοι μας θα είναι δίπλα μας για πάντα. Κι έτσι αναβάλλουμε την επίσκεψη για αύριο.     «Δεν βαριέσαι και αύριο μέρα είναι» σκεφτόμαστε. Δεν είναι, όμως, έτσι. Αυτοί οι άνθρωποι που τόσα έχουν δει τα μάτια τους, που τόσα έχουν ζήσει,  αυτούς τους ανθρώπους δεν πρέπει να τους ξεχνάμε. Αυτοί μας έφεραν στον κόσμο. Είναι η οικογένειά μας, οι ρίζες μας. Ας μην τους αφήνουμε μόνους. Έχουν κι αυτοί ανάγκη από μια συντροφιά. Ας κάνουμε τον κόπο να πάμε να τους δούμε , έστω και για λίγο. Μισή ώρα, μέσα στη  μέρα, όλοι μας πιστεύω μπορούμε να βρούμε. Ξέρω, έχουμε πολλά στο κεφάλι μας, οι δουλειές τρέχουν από παντού, λίγη ώρα που απομένει τη χρειαζόμαστε για τον εαυτό μας. Όμως, μην ξεχνάμε ότι κι εμείς κάποτε θα βρεθούμε στη θέση τους. Και θα νοιώσουμε τον ίδιο πόνο και την ίδια μοναξιά με εκείνους.

Ας μπούμε στη θέση αυτών των πρόσωπων, που τόσο έχουν ανάγκη μια ζεστή αγκαλιά, ένα απαλό φιλί, ένα χάδι στοργικό, μια γλυκιά κουβέντα, ένα βλέμμα ζωντανό. Θέλουν να ξέρουν πως κάποιος τους νοιάζεται, πως κάποιος τους αγαπά, πως ακόμη κι αν ο χρόνος κυλά οι δικοί τους άνθρωποι θα είναι στο πλάι τους να τους κρατούν συντροφιά και να θυμούνται μαζί τα παλιά. Τα χρόνια εκείνα της νιότης, τότε που εκείνοι ήταν νέοι κι εμείς ακόμη παιδιά.

LoveLetters

Post Views: 327
Total
0
Shares
Share 0
Tweet 0
Pin it 0
Σχετικά Άρθρα
  • φλώρα σπανού
Φλώρα Σπανού

Previous Article
  • LOVE

Εκείνοι οι άνθρωποι με το δυνατό γέλιο

  • October 24, 2016
  • LoveLetters
View Post
Next Article
  • LIFE

9 βήματα για να χτίσεις σχέση εμπιστοσύνης με το γιο σου

  • October 24, 2016
  • LoveLetters
View Post
ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΟΥ ΑΡΕΣΟΥΝ
View Post
  • Featured
  • LOVE

Γελάς; Γελάω.

  • Σοφία Παπαηλιάδου
  • June 13, 2025
View Post
  • Featured
  • LOVE

Μην χτίσεις άλλες γέφυρες, για τα φαντάσματα της ζωής σου

  • Λέλα Σακήλια
  • June 12, 2025
View Post
  • Featured
  • LOVE

Έλα μαζί μου μια βόλτα πάνω από τα σύννεφα.

  • Κατερίνα Μίσσια
  • June 12, 2025
View Post
  • Featured
  • LOVE

Οι λέξεις μπορεί να λένε “αλήθεια”, αλλά το σώμα, το άγγιγμα, το βλέμμα θα σου πουν τα πάντα.

  • Σοφία Σοφιανίδου
  • June 12, 2025
View Post
  • Featured
  • LOVE

Σωστό ή λάθος, η ιστορία θα το δείξει.

  • Κική Γ.
  • June 12, 2025
View Post
  • Featured
  • LOVE

Ξέχασες να μου πεις, αν είμαι το λάθος που θα ξαναζούσες..

  • Λέλα Σακήλια
  • June 12, 2025
View Post
  • Featured
  • LOVE

Όταν σωπαίνεις, μοιάζεις πιο αληθινός.

  • Αλεξάνδρα Φαρμάκη
  • June 12, 2025
View Post
  • #justastoryteller
  • Featured
  • LOVE

Σκέψου να διαγράφαμε την λέξη “απωθημένο” από το λεξικό..

  • Σοφία Παπαηλιάδου
  • June 10, 2025

Leave a Reply Cancel reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

ΜΟΛΙΣ ΑΝΕΒΗΚΑΝ

  • Εβδομαδιαίες αισθηματικές προβλέψεις για όλα τα ζώδια, για την εβδομάδα 16/06 – 22/06/2025.
  • Οι ημερήσιες αισθηματικές προβλέψεις για όλα τα ζώδια αναλυτικά, σήμερα Κυριακή, 15/06
  • Οι ημερήσιες αστρολογικές προβλέψεις για όλα τα ζώδια αναλυτικά, σήμερα Κυριακή, 15/06
  • Οι ημερήσιες αισθηματικές προβλέψεις για όλα τα ζώδια αναλυτικά, σήμερα Σάββατο, 14/06
  • Εβδομαδιαίες αστρολογικές προβλέψεις για όλα τα ζώδια, για την εβδομάδα 16/06 – 22/06/2025.

ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΣΧΟΛΙΑ

  1. Δεν είναι η ζωή που δεν αντέχεται. Είναι ο τρόπος που επέλεξες να την σπαταλήσεις.. | ΕΛΛΑΣ on Λίγη δεν είναι η ζωή. Λίγος είναι ο τρόπος που τη ζεις.
  2. φωτεινη on Σου εύχομαι να βρεις κάποιον που θα κάνει όλα αυτά που δεν έκανα εγώ
  3. Φωτεινή on «Αν αγαπάς, άστον να φύγει»: Η μεγαλύτερη μπούρδα που ειπώθηκε για τον έρωτα
  4. Στα μέρη που κάποτε ερωτευτήκαμε, επιστρέφουμε ξανά γιατί τα μέρη αυτά, κρατούν κομμάτια μας. Κομμάτια που, ίσως, δεν δώσαμε ποτέ ξανά σε καν on Στα μέρη που κάποτε ερωτευτήκαμε, πάντα θα επιστρέφουμε
  5. Δαμιανος εμμανουηλιδης on «Αν αγαπάς, άστον να φύγει»: Η μεγαλύτερη μπούρδα που ειπώθηκε για τον έρωτα

Subscribe

Εσύ μας δίνεις το email σου κι εμείς σου στέλνουμε τα νέα μας

LoveLetters
  • #justastoryteller
  • LoveStars
  • Writers
  • Web Radio
Όταν η σκέψη, έγινε συναίσθημα

Input your search keywords and press Enter.

Close