Οι φιλίες μετά τα 30, κρατάνε για πάντα

Γράφει η Μαρίνα Κρητικού

Τι είναι άραγε η φιλία και τι αντιπροσωπεύει για εμάς; Σίγουρα για τον καθένα είναι και κάτι διαφορετικό, το οποίο και γεννά ποικίλα συναισθήματα. Έχουμε γνωρίσει και έχουν περάσει πολλοί άνθρωποι από τη ζωή μας. Με κάποιους ανθρώπους βρεθήκαμε σε πολύ μικρή ηλικία, μεγαλώσαμε μαζί και κάπου στην πορεία ίσως χώρισαν οι δρόμοι μας.

Κάποιοι άνθρωποι ήταν απλοί περαστικοί, με τους οποίους είτε συμπορευτήκαμε για λίγο, είτε απλά ήταν στιγμές στη ζωή μας.

Είναι όμως και κάποιοι άνθρωποι που ήρθαν στη ζωή μας για να μείνουν! Είναι οι άνθρωποι που γνωρίζουμε σε μια ηλικία πιο κατασταλαγμένη, όπου και εμείς οι ίδιοι έχουμε καταλήξει στο τι έχουμε ανάγκη από τους ανθρώπους που μας πλησιάζουν, ώστε να γίνουν φίλοι μας.

Μετά τα 30 δεν έχεις “χρόνο” για επιφανειακά πράγματα και επιφανειακές σχέσεις. Έχεις ανάγκη από ουσιαστική επαφή και δέσιμο με τους ανθρώπους γύρω σου. Δεν μπορείς να συμβιβαστείς και να κάνεις παρέα με άτομα απλά για να περάσεις “ευχάριστα” το απόγευμα σου.

Αυτό ίσως αποτελούσε ανάγκη σου σε μια προηγούμενη δεκαετία, όπου επιδίωκες τις μεγάλες παρέες και τις ευχάριστες συναναστροφές απλά και μόνο για να έχεις την αίσθηση του ότι ανήκεις κάπου.

Περνώντας όμως τα χρόνια, συνειδητοποιείς ότι δεν σε γεμίζει πια αυτό το μοτίβο ζωής αν αυτό έκανες κάποτε. Ακόμα όμως και αν δεν το έκανες ποτέ, αλλά πάντα είχες πιο άμεσες σχέσεις, μετά τα 30 συνειδητοποιείς ότι τους ανθρώπους που επιλέγεις να έχεις δίπλα σου, έχεις ανάγκη να τους διαλέξεις με άλλα κριτήρια.

Έχεις ανάγκη να νιώθεις ότι συμπορεύεσαι μαζί τους, ότι μπορούν να σε συναισθανθούν και να πονέσουν με όσα σε πονάνε, αλλά και να χαρούν με όσα σε κάνουν να χαίρεσαι! Έχεις ανάγκη από άτομα που είναι στην ίδια ή περίπου στην ίδια φάση ζωής με εσένα, ενστερνίζονται σε γενικές γραμμές τις ίδιες αξίες με εσένα και βρίσκουν νόημα σε παρόμοια πράγματα με εσένα.

Το να “ανήκεις” κάπου όπου σε κάνει να νιώθεις ασφάλεια, μοιάζει να είναι πρωτίστης σημασίας. Πλέον βλέπεις τους ανθρώπους με άλλα μάτια και μετράς τα πράγματα διαφορετικά. Δεν διστάζεις να απομακρύνεις ανθρώπους που δε σε γεμίζουν πια, εφόσον πια είσαι σε μια ηλικία που δεν σε νοιάζει τι θα πει ο κόσμος ή τι θα σκεφτούν για εσένα.

Σου είναι ξεκάθαρο τι θέλεις και τι θα σε κάνεις να νιώσεις καλά. Τότε είναι που επιλέγεις τα άτομα και τις φιλίες που θα κρατήσουν για μια ζωή. Το νιώθεις ότι θα είναι κάπως έτσι, καθώς βλέπεις ότι αξίζει να επενδύσεις στα άτομα αυτά και να χτίσεις μαζί τους μια τέτοια σχέση.

Οι σχέσεις για να κρατήσουν μια ζωή χτίζονται μέρα με τη μέρα με τα κοινά βιώματα και τις κοινές εμπειρίες, με το να ξέρω ότι μπορώ να ακουμπήσω στον ώμο σου, μπορώ να σου πω κάτι “χαζό” χωρίς να με κρίνεις ή να έχεις δεύτερες και τρίτες σκέψεις, μπορώ να γελάσω δυνατά, αυθόρμητα και τρανταχτά μαζί σου! Αυτούς τους ανθρώπους αξίζει να έχουμε στη ζωή μας!