Οι πραγματικά καλοί εραστές

Γράφει η Σοφία Παπαηλιάδου.

Γυναικοπαρέα με χαλαρή διάθεση και αλκοόλ να ρέει άφθονο.

Η μια μιλάει για χαμένους γκόμενους κι η άλλη για μελλοντικούς.

Καμία από τις τέσσερις δεν ονειρεύεται έρωτες και άσπρα ή χρωματιστά άλογα και αποδράσεις σε ακροθαλασσιές.

Χαρακτηριστικά να πέφτουν στο τραπέζι και να ανακατεύονται όπως το ρούμι στο κεφάλι μας.

Πάυση.

ΟΚ, μήπως πρέπει να ξέρουμε κι εμείς τι ζητάμε; Τι θέλουμε ρε παιδί μου από τον άλλο!

Γιατί αστεία αστεία, αυτές τις λίστες που κυκλοφορούν και λένε πως τους θέλουμε από Christian Grey μέχρι τον μηχανικό του αυτοκινήτου μας, δεν έχουν κι άδικο!

Προβληματισμός.

Ξέρουμε τι θέλουμε ή το χάσαμε στη γωνία ανεξαρτησίας και botox;

Ξέρουμε λέει η μια από τις τέσσερις δειλά δειλά.

Έλα πάμε, τι θέλουμε; Σε ακούω με όλη μου την προσοχή.

«Να κάνει καλό sex»

Η ατάκα τραβάει την προσοχή μας. Κοιταζόμαστε όχι σοκαρισμένες για το τι είπε, έχουμε πει πολύ πιο τολμηρές αλήθειες κάτι τέτοια βράδια, αλλά η συγκεκριμένη δεν μας έχει συνηθίσει σε τόσο ανοιχτές δηλώσεις.

«Τι με κοιτάτε μωρέ! Κρατιέται μια σχέση ή ένας γάμος αν δεν κάνεις καλό sex;»

Η αλήθεια να λέγεται, δεν κρατιέται.

Πώς να κρατηθεί και πώς να την διατηρήσεις.

«Κρατιέται, αν φιλάει καλά κι αν κουμπώνουν οι αγκαλιές σας. Κρατιέται.»

Τα βλέμματα γυρνάνε και κεντράρουν στην άγνωστη φωνή.

Είναι γύρω στα 35, γοητευτική και για κάποιο αδιευκρίνιστο λόγο δεν την λες όμορφη αλλά δε μπορείς και να πάρεις τα μάτια σου από πάνω της.

Χαμογελάει πλατιά, συστήνεται λιτά, «Έλλη», και συνεχίζει να απαντάει σε μια ερώτηση που δεν της κάναμε ποτέ.

«Το sex διορθώνεται. Φτιάχνεται. Λίγο με την κουβέντα, λίγο με πιο πικάντικα sites, λίγο με τις ψευτοπροχωρημένες γκόμενες που κυκλοφορούν, το κακό γίνεται υποφερτό και το καλό, τέλειο!»

«Αλλά ρε κορίτσια, πριν φτάσεις εκεί, πριν ανακαλύψεις αν είναι και τι είναι στο κρεβάτι δε θες να έχεις λιώσει κάτω από ένα φιλί;»

«Όχι φιλί καληνύχτας κι έτσι. Φιλί! Κανονικό! Από εκείνα που είναι μόνα τους μια ολόκληρη ερωτική πράξη. Που ερεθίζουν ότι μπορεί να ερεθιστεί πάνω σου. Μυαλό, σώμα, αισθήσεις, όλα!»

Δεν μπορώ να μην την ρωτήσω αν και έχω απορροφηθεί από το λόγο της τόσο πολύ που νιώθω άσχημα που την διακόπτω.

«Το έχεις ζήσει;;»

«Ναι, μια – δυο φορές μόνο. Κι ήταν πάντα από άντρες που η σχέση κράτησε λίγο αλλά χάραξε βαθιά σημάδια. Όχι αυτά τα αντιαισθητικά ροζουλιά. Καμία σχέση. Ήταν φορές ρε παιδί μου που εκείνα που δεν λέγαμε, τα λέγαμε με ένα φιλί. Δεν είχαμε πει «σ’αγαπώ», δεν είχαμε πει μπαρμπούτσαλα για αιώνιες αγάπες και λουλούδια αλλά είχαμε κάνει μια συμφωνία.»

«Και πόσο κράταγε η συμφωνία;»

«Μέχρι που ξέφτιζε το φιλί και γινόταν πεταχτό, άνοστο, άχρωμο κι ανάλατο.
Κατάλαβες γιατί το sex έρχεται δεύτερο;;

Κάνεις sex και χωρίς να νιώθεις πολλά πολλά. Άσε που υπάρχουν και τόσα υποκατάστατα!

Sex toys, fuck toys, άκουσες ποτέ για υποκατάστατο φιλιού;

Αυτό θέλει πάντα δυο, και τους θέλει εκεί, συγκεντρωμένους στις επιθυμίες τους και στην κοινή τους συμφωνία.

Το φιλί δεν απαιτείται, δεν επαιτείται, δίνεται, μοιράζεται. Μόνο.»

Έχει γίνει κομμάτι της παρέας και οι λέξεις τις έχουν μια αλήθεια.

Μέσα στο fast food των γνωριμιών, χάσαμε λίγο την ουσία.

Κι όχι με την έννοια της ρομαντικής λογοτεχνίας αλλά με την πραγματικότητα δυο ανθρώπων, όποιων ανθρώπων, όποιου φύλου ή χρώματος, που στέκονται αντικριστά και έχουν βαρεθεί να ακούνε τις ίδιες λέξεις. Έχουν κουραστεί ακόμα κι εκείνοι, να λένε τις ίδιες λέξεις. Ξανά και ξανά.

Και το μόνο που θέλουν είναι να τα πουν όλα με ένα φιλί. Άντε και με μια αγκαλιά.

Με ένα φιλί που δεν θα σκέφτεσαι μην κουνηθεί το lip gloss της και μην χαλάσει η υπέρ – λευκασμένη όψη ρητίνης του.

«Γιατί μελαγχολήσατε;» μας ρωτάει η Έλλη και η απάντηση τσούζει λίγο τον εγωισμό μας και δεν θέλουμε να την ξεστομίσουμε.

Έχει δίκιο, αυτή είναι η αλήθεια.

Από υποκατάστατα sex μέχρι σοκολάτας, κάπως την βολέψαμε. Και για να μην δούμε το πόσο fast τρέχει το fast forward βαφτίσαμε «παλιακό» το φιλί και «ντεμοντέ» την αγκαλιά.

Κι η αλήθεια παραμένει, πως σαν ένα φιλί μέσα σε μια αγκαλιά, δίνεις τις πιο αληθινές υποσχέσεις.

Ή το βάζεις πιο εύκολα στα πόδια.

Η Έλλη ετοιμάζεται να φύγει, και με εκείνο το μεγάλο χαμόγελό της που μοιάζει με γάτα που μόλις έβαλε στο μάτι το καινούριο καναρίνι – στόχο, μας λέει

«Πάντως, δεν γνώρισα ποτέ άντρα που να ήξερε να φιλάει και να μην απογείωνε το κρεβάτι μου.»

Πηγή