Οι άνθρωποι που πήραμε αγκαλιά και μας πέρασαν τις πιο σφιχτές θηλιές.

Γράφει ο Σπύρος Σταθάτος 

Πολλές φορές έχουμε ακούσει τη φράση: «κάνε το καλό και ρίξτο στο γιαλό» ή «το καλό που κάνεις θα σου επιστραφεί» και άλλα τέτοια παρόμοια. Ισχύουν, δεν αντιλέγω, και σε γενικές γραμμές, πιστεύω ότι, ο καθένας αυτό που κάνει «το βρίσκει μπροστά του», καλό η κακό.

Σήμερα όμως, θέλω να γράψω για αυτούς τους ανθρώπους που ενώ τους πήραμε αγκαλιά, τους κάναμε να αισθανθούν σπουδαίοι, τους προστατέψαμε, τους δώσαμε όλο μας το «είναι», εκείνοι στα δύσκολα μας έβαλαν μια πελώρια «θηλιά» στον λαιμό, σκεπτόμενοι μόνο τον εαυτό τους και μην υπολογίζοντας τι είχαμε κάνει γι’ αυτούς.
Γιατί γίνεται αυτό; Φταίει το ένστικτο της αυτοσυντήρησης; Μήπως στη σημερινή εποχή οι άνθρωποι παραέχουν γίνει αγνώμονες; Πολλές οι απαντήσεις. Μην ξεχνάτε, ότι τις πιο δυνατές μαχαιριές τις φάγαμε από ανθρώπους που κάποτε τους θεωρήσαμε «δικούς μας». Τι τις έκανε τόσο «δυνατές»; Το ότι δεν τις περιμέναμε με τίποτα. Είναι σκληρό, αλλά απόλυτα ρεαλιστικό, το ότι μερικοί άνθρωποι την κρίσιμη στιγμή ξεχνούν πόσο τους βοήθησες και φέρονται εγωιστικά.

Τι μπορούμε εμείς να κάνουμε για αυτές τις συμπεριφορές; Δεν έχει νόημα να παίρνουμε στις πλάτες μας την «αδυναμία» και την ασυνέπεια του άλλου. Οφείλουμε στον εαυτό μας να κόψουμε τη «θηλιά» που πάνε να μας φορέσουν και να απεμπλακούμε από αυτά τα άτομα. «Ό,τι δεν λύνεται κόβεται», λένε, και αυτό είναι όχι απλά αναγκαίο, αλλά επιβεβλημένο.
Μπορεί να κάνουμε λάθος εκτιμήσεις, μπορεί να πέσουμε έξω με μερικούς ανθρώπους, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να τους κουβαλάμε μαζί μας δια βίου. Τους αποδεσμεύουμε και κάνουμε το σταυρό μας που γλιτώσαμε.

Να θυμάστε ότι στην διαδρομή μας θα βρούμε πολλά «αγκάθια» και ίσως πατήσουμε μερικά. Καλύτερα όμως να τα βγάλεις από πάνω σου και να συνεχίσεις την πορεία σου, παρά να συνεχίζεις να περπατάς πονώντας. Αυτό δεν γίνεται χωρίς κάποιο κόστος (ούτε είναι κάτι απλό) αλλά το κέρδος είναι πολύ μεγαλύτερο. Το κέρδος είναι ότι βρίσκεις άτομα που αξίζουν και την προσοχή σου και την αγάπη σου και δεν χάνεις χρόνια προσπαθώντας να ισιώσεις ένα στραβό γιαλό. Αρμενίζεις για αλλού. Ήσυχα και όμορφα. Αρμενίζεις για εκεί που σου ΑΞΙΖΕΙ.