“Να προσέχεστε” μωρέ…

Γράφει η Σοφία Παπαηλιάδου

Μιλάω με το Γιώργο και τη Ματίνα..
Σύντομες κουβέντες από εκείνες τις δικές μας που συνεννοούμαστε σε δυο λεπτά και μια σιωπή.
“Να προσέχεστε” τους λέω κλείνοντας και χαμογελάω για την λέξη που δεν υπάρχει και την φτιάχνει η ανάγκη της στιγμής.

“Να προσέχεστε” τους λέω και μέσα κλείνω εκείνο το “να φροντίζετε ο ένας τον άλλο”, “να νοιάζεστε κάθε στιγμή ο ένας για τον άλλο”.
Στις δύσκολες μέρες, να μην τα παρατάτε, και το κυριότερο, να μην παρατήσετε την ελπίδα.
Δεν θα είναι όλες οι μέρες φωτεινές. Κάποτε θα έρθει και το σκοτάδι κι εκεί θα πρέπει να αγκαλιαστείτε πιο σφιχτά.
Και δεν έχει πάντα σύντομη ημερομηνία λήξης το σκοτάδι. Μπορεί να κρατήσει και λίγο παραπάνω.

Δύσκολες οι σχέσεις μάτια μου και σκάρτεψαν ακόμα και οι λέξεις.
Εύκολα “σ’αγαπώ”, περίπου “για πάντα” και υποσχέσεις εφήμερες.. έγιναν συνήθεια.
Δύσκολες οι σχέσεις, ειδικά εκείνες που το βόλεμα είναι η επιθυμία του ενός κι ο άλλος έχει φάει το παραμύθι και το ζει.

Γι’αυτό σας λέω.. “να προσέχεστε” και να μείνετε μακριά από αυτά τα μολυσματικά συναισθήματα που πουλάνε κάτι πραματευτάδες με το κιλό.

Δυο κιλά βολικά μεσημέρια, για μισό κιλό όνειρα.. είναι καλά;
Να τ’αφήσω;

“Να προσέχεστε” μωρέ.. ναι;