Μπορώ να ζήσω και χωρίς εσένα.

Γράφει The Y Factor.

Δε το θέλω πλέον. Δε το γουστάρω πλέον. Με τσαντίζει που έρχεται και φεύγει όποτε θέλει.
Όποτε κρίνει αυτό σκόπιμο χωρίς εγώ να έχω λόγο αλλά με εμένα αποδέκτη των συνεπειών. Το περιόρισα αλλά από το αποτέλεσμα κρίνονται τα πάντα. Και για άλλη μια φορά το αποτέλεσμα με έβγαλε λίγο και μισό. Για άλλη μια φορά θα το πω: δεν επιλέγουμε αυτά που πιστεύουμε, αυτά μας επιλέγουν. Χωρίς επιλογή, χωρίς άμυνες, χωρίς λόγο. Θέμα απόφασης είναι. Πώς αποφασίζεις να δεχτείς κάτι που δεν θες; Ο λόγος είναι άμεσος και τα επιχειρήματα ακράδαντα. Έχασες πάλι. Κοίτα να μετριάσεις τις συνέπειες. Έχεις τον τρόπο εσύ, ξέρεις. Κάνε το.

Όταν έχεις πολύ χρόνο για τον εαυτό σου σκέφτεσαι και πάρα πολύ. “Αργία μήτηρ πασας κακίας” λέει ο σοφός λαός. Πώς τα καταφέρνω και βρίσκω το χρόνο να προβάλλω ο ίδιος ερωτήματα στον εαυτό μου ούτε εγώ δεν ξέρω. Ξαφνικά όμως βρίσκομαι μπροστά στο ενδεχόμενο καταστάσεων και ερωτημάτων που είχαν περάσει από το μυαλό μου αλλά δεν ήθελα να δεχτώ. Μελλοντικές – πιθανές καταστάσεις που δεν θέλω να μπω στη διαδικασία να σκεφτώ από τώρα. Θα τις βρω όμως μπροστα μου. Και πάλι θα τις διορθώσω.

Και εσύ τί κάνεις; Προσθέτεις ερωτήματα. Προσθέτεις προβλήματα που ΙΣΩΣ προκύψουν στο μέλλον. Δε το θέλω!!! Σου έχω αποδείξει ότι τίποτα δεν είναι πάνω από εμένα. Μπορώ να αντιμετωπίσω τα πάντα. Μπορώ να διορθώσω τα πάντα. Πραγματικά τα πάντα. Μην με πιέζεις εσύ στα όριά μου όμως. Όσο παραμένεις ο λόγος μου τίποτα δε θα αφήσω να πάει στραβά. Στο έχω αποδείξει γαμώτο!! Μη ζητάς περισσότερα από αυτό που εσύ θεωρείς ανέφικτο για τον εαυτό σου να πραγματώσει!!

Προσπαθείς στα μάτια τα δικά σου να φανείς ισότιμος. Πείσε τον εαυτό σου. Τις θέσεις και τους ρόλους εγώ τους ξέρω. Εσύ ακόμα τους προσδιορίζεις.  Είσαι προτεραιότητα. Ευχή και κατάρα λοιπόν σου δίνω να έρθεις στη θέση μου, να με καταλαβαίνεις χωρίς εγώ να ξέρω τί με ταλανίζει. Προσπάθησε ΤΟΤΕ να παλέψεις με τις σκέψεις και τις ανασφάλειές μου. Δες το μέλλον που προδιαγράφεται κρίνοντας από όλες τις πλευρές, όχι μόνο από το “εμείς μας”. Η αγάπη ποτέ δεν είναι αρκετή. Απαιτεί παραχωρήσεις, απαιτεί υποχωρήσεις, υποχρεώνει σε ήττες, οδηγεί σε συμβιβασμούς. Πράγματα που δεν συνάδουν με την έννοιά της. Και μου λες ότι με αγαπάς..;

Να σου πω μια μεγάλη αλήθεια; Μπορώ να ζήσω χωρίς εσένα. Μπορώ να επιβιώσω μόνος και να πληρώ τις εκάστοτε ανάγκες μου κατά βούληση. Επέλεξα όμως εσένα επειδή ακριβώς είσαι αυτός που είσαι και δόθηκα.
Λάθος ή σωστό δεν ξέρω, το αποτέλεσμα όπως είπα θα δείξει.

Ναι, είμαι αυτάρκης και αυτό με πονάει.

LoveLetters