Γράφει η Ιωάννα Ιακωβίδου
Χημεία είναι τα πάντα στη ζωή μας, υλικά ταιριαστά που ανακατεύουμε για ένα καλό αποτέλεσμα. Και τα αταίριαστα όμως μπορούν να φέρουν μια έκρηξη, ένα ανομοιογενή έργο τέχνης.
Δυο σώματα που ενώνονται και βάζουν φωτιά στις ψυχές μας, τα βλέμματά μας αρκούν για να μιλήσουμε, χωρίς να πούμε λέξη.
Μια χημική ένωση που μας κάνει να χαμογελάμε.
Αυτό είμαστε.
Μια μυστική συνταγή που κανείς δε θα κατανοήσει ποτέ, γιατί μένουν στην εικόνα, τόσο αταίριαστοι και παράταιροι, τόσο διαφορετικοί.
Μα η αγάπη έχει τον δικό της τρόπο να επιβιώνει, να αναπτύσσεται και να ολοκληρώνει.
Δεν είναι φανερό πως, εσύ κι εγώ είμαστε υλικά που ταξίδεψαν πολύ με σκοπό να ενωθούν, μέσα σε μια αόρατη γυάλα που τίποτα δε τη διαπερνά, ασπίδα στο “εμείς”. Κι αυτό είναι το μυστικό μας.
“Επειδή το αδοκίμαστο και το απ’ αλλού φερμένο.
Δεν τ’ αντέχουν οι άνθρωποι κι είναι νωρίς, μ’ ακούς
Είναι νωρίς ακόμη μες στον κόσμο αυτόν αγάπη μου.
Να μιλώ για σένα και για μένα.”
Οδυσσέας Ελύτης.