Μη μου χαλάς την ησυχία μου, αν δεν μπορείς να μ’αγαπήσεις..

Γράφει η Γεωργία Ντούνη

Περάσανε τα χρόνια και οι εφηβικοί έρωτες έμειναν στην εφηβεία, οι «της πλάκας» έμειναν στην πλάκα κι εγώ έμεινα εκεί που ξέρω ακριβώς τι θέλω πια από έναν άνθρωπο και δε θα μπω στη διαδικασία να «χάσω» τον χρόνο μου. Πάλεψα για την προσωπική μου ηρεμία και γαλήνη, απαγορεύοντας στον οποιοδήποτε να μου το χαλάσει.
Η κοινωνία όμως έχει κάνει άλλα σχέδια για μας. Οι άνθρωποι δεν αγαπάνε, ή περνάνε και δεν ακουμπάνε ή συμβιβάζονται με κάτι λιγότερο από αυτό που χρειάζονται ίσα ίσα για να ικανοποιήσουν τα κουτάκια του μυαλού τους. Η αγάπη έγινε υλική και του φαίνεσθαι. Σε εμένα δεν ταιριάζουν αυτά. Εγώ, εσύ και όλοι εμείς που μείναμε πραγματικά μόνοι μας και αντιμετωπίσαμε τον εαυτό μας μάθαμε στην ησυχία μας και να μας αγαπάμε, ξέρουμε ακριβώς τι θέλουμε.
Αν είναι να βρούμε τον άνθρωπο που θα μας συντροφεύει στη ζωή, δε θα δεχτούμε κάτι λιγότερο από αγάπη, φροντίδα, όμορφα λόγια και γεμάτες αγκαλιές. Δε θα συμβιβαστούμε με τίποτα λιγότερο από αυτό που μας αξίζει. Γιατί όταν κάποιος έζησε την θλίψη και την απογοήτευση, θα κάνει τα πάντα για να δει τον εαυτό του ευτυχισμένο είτε αυτό είναι η μοναξιά είτε είναι η συντροφιά.
Οπότε εάν ήρθες για να μου χαλάσεις μόνο την ησυχία μου, δεν έχεις θέση εδώ. Φύγε μακριά και μην ενοχλείς του ανθρώπους με τις ανασφάλειες σου και την αδυναμία αγάπης. Εμείς που μάθαμε στην ησυχία μας, θέλουμε μόνο τους ανθρώπους που ξέρουν να αγαπάνε να μας την «χαλάνε». Η θέση σου, δεν είναι …