Μην με ρωτάς γιατί σε αγαπώ. Οι καλύτερες απαντήσεις δεν έχουν λόγια.

Γράφει η Άννα Μαρκοπούλου

Πώς να σου εξηγήσω το ανεξήγητο; Πώς να βάλω σε λέξεις κάτι που δεν μπορεί να χωρέσει σε προτάσεις και λογική; Η αγάπη δεν εξηγείται. Δεν ακολουθεί κανόνες, ούτε χρειάζεται δικαιολογίες. Δεν είναι λίστα με λόγους, ούτε καταγραφή στιγμών. Είναι απλά εκεί.

Σε αγαπώ, γιατί το νιώθω σε κάθε κύτταρο του σώματός μου.
Είναι το βλέμμα σου που με κάνει να ξεχνάω τον κόσμο γύρω μου. Είναι η φωνή σου που ηχεί σαν την πιο γνώριμη μελωδία, ακόμα και στις πιο ήσυχες στιγμές. Είναι ο τρόπος που γελάς, που με αγγίζεις, που κάνεις την ύπαρξή σου τόσο αληθινή, τόσο δική μου.

Δεν υπάρχει “γιατί”.
Αν μπορούσα να το εξηγήσω, ίσως να έχανε την αξία του. Δεν σε αγαπώ επειδή. Σε αγαπώ απλά. Σε αγαπώ στα μικρά σου, στα μεγάλα σου, στα άσχημα και στα όμορφα. Σε αγαπώ στις σιωπές σου, στις στιγμές που δεν λες τίποτα και λες τα πάντα.

Η αγάπη δεν έχει λόγια. Έχει πράξεις.
Είναι το πώς σε κοιτάζω όταν δεν με βλέπεις. Το πώς σε σκέφτομαι όταν δεν είσαι εδώ. Είναι το πώς σε διαλέγω κάθε μέρα, ξανά και ξανά, χωρίς δεύτερη σκέψη. Είναι το πώς σε αφήνω να δεις μέρη του εαυτού μου που κανείς άλλος δεν έχει δει.

Μην με ρωτάς γιατί σε αγαπώ.
Δεν μπορώ να σου το πω. Αλλά μπορώ να σου το δείξω. Στο πώς σε αγγίζω, στο πώς σου μιλάω, στο πώς στέκομαι δίπλα σου όταν όλα γύρω σου καταρρέουν. Οι καλύτερες απαντήσεις δεν έχουν λόγια. Είναι γραμμένες με καρδιά, με ψυχή, με ό,τι είμαι όταν είμαι μαζί σου.

Κι αν θέλεις ακόμα να ρωτάς, μην περιμένεις απάντηση. Απλά κοίτα με. Εκεί είναι όλα όσα χρειάζεσαι να ξέρεις.