Γράφει η Τζένη Γιαννοπούλου
Ξέρεις, υπάρχει μια λεπτή διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στο να κάνεις λάθος και στο να είσαι το λάθος. Και, ας το παραδεχτούμε: όταν τα ίδια λάθη επαναλαμβάνονται ξανά και ξανά, δεν είναι πλέον ζήτημα κακής τύχης, απροσεξίας ή «ανθρώπινης φύσης». Είναι ζήτημα επιλογής. Ή μάλλον, ζήτημα χαρακτήρα.
Ναι, χαρακτήρα. Αυτόν που δείχνεις κάθε φορά που ξέρεις ότι κάτι είναι λάθος, αλλά επιλέγεις να το κάνεις ξανά. Είναι βολικό να ρίχνεις την ευθύνη αλλού, έτσι δεν είναι; Στους άλλους, στις περιστάσεις, ακόμα και στον ίδιο σου τον εαυτό, σαν να είσαι παρατηρητής της ίδιας σου της ζωής. Όμως ας το ξεκαθαρίσουμε: τα επαναλαμβανόμενα λάθη δεν είναι ατυχίες. Είναι η αντανάκλαση του ποιος είσαι.
Γιατί; Γιατί ο χαρακτήρας σου δεν φαίνεται στα λόγια σου, αλλά στις πράξεις σου. Και όταν κάθε «συγγνώμη» συνοδεύεται από την ίδια συμπεριφορά, τότε δεν είναι απολογία. Είναι κοροϊδία. Ίσως όχι μόνο για τους άλλους, αλλά κυρίως για τον ίδιο σου τον εαυτό.
Αναρωτήθηκες ποτέ;
Πόσο συχνά το «δεν το ήθελα» έχει γίνει η ασπίδα σου;
Πόσες φορές το «έκανα λάθος» είναι απλώς η εύκολη διέξοδος, αντί για μια πραγματική δέσμευση να μην το ξανακάνεις;
Και, κυρίως, πότε θα σταματήσεις να βλέπεις τα λάθη σου ως ατυχήματα και θα αρχίσεις να τα αντιμετωπίζεις ως επιλογές που καθορίζουν την ταυτότητά σου;
Ώρα για ευθύνη.
Το να κάνεις λάθος είναι ανθρώπινο. Το να το επαναλαμβάνεις όμως, είναι αδιαφορία – για τους άλλους και για τον εαυτό σου. Αν συνεχίζεις να αποφεύγεις την ευθύνη, μην απορείς όταν οι άνθρωποι γύρω σου αρχίσουν να σε αντιμετωπίζουν όχι ως κάποιον που «προσπαθεί», αλλά ως κάποιον που δεν νοιάζεται.
Ξύπνα. Οι ευκαιρίες να αποδείξεις ότι είσαι κάτι περισσότερο από τα λάθη σου δεν είναι άπειρες. Κάποια στιγμή, ο κόσμος γύρω σου σταματά να ακούει εξηγήσεις και αρχίζει να βλέπει μόνο τις πράξεις σου. Και τότε, ο χαρακτήρας σου έχει ήδη κριθεί.
Τι θα κάνεις τώρα;
Αν τα λάθη σου σε χαρακτηρίζουν, τότε η αλλαγή τους είναι η μόνη σου ευκαιρία να ξανασυστηθείς. Να αποδείξεις ότι είσαι κάτι παραπάνω από το παρελθόν σου. Ότι μπορείς να σπάσεις τον φαύλο κύκλο. Αν, όμως, αποφασίσεις να συνεχίσεις να πατάς στις ίδιες δικαιολογίες, τότε μην εκπλαγείς όταν οι άνθρωποι αρχίσουν να σε χαρακτηρίζουν από αυτό που πραγματικά είσαι: κάποιον που επέλεξε να μείνει ίδιος.
Οι επιλογές είναι δικές σου. Ο χαρακτήρας σου, όμως, ανήκει σε όλους όσοι ζουν μαζί σου. Ποιος θες να είσαι;
Other Articles
