Κι αν ο Οκτώβρης είναι ζηλιάρης, εσύ ζήστον έτσι που να τον ζηλέψουν όλοι οι άλλοι μήνες!
Γράφουν η Ζωή Τριανταφυλλοπούλου και η Σοφία Παπαηλιάδου
Λένε πως ο Οκτώβρης, είναι ζηλιάρης.
“Όσο κοιτάει πίσω ζηλεύει τους καλοκαιρινούς έρωτες. Όσο κοιτάει μπροστά, ζηλεύει τις χειμωνιάτικες αγκαλιές.
Και μένει έτσι, ανήμπορος, κενός και στη μέση.
Mήνας που κρύβει μέσα του αριθμό και πάλι δεν υπολογίζεται.
Και του χουν πει πως το οκτώ ανήκει στον Αύγουστο και πως το δέκα του έπρεπε, μα του το πήρε ο Δεκέμβρης.
Και μένει έτσι. Οκτώβρης.
Να ζηλεύει αυτό που θέλει και δε του το δίνουνε.
Αυτό που είναι και δε το διεκδίκησε.”
Μην τον αφήσετε ζηλιαρη!
Δωστε του το χρώμα που θέλετε να έχει.
Βάλτε στιγμές στο κόκκινο, δρόμους με “πράσινα φανάρια”, και φωτεινές μέρες με ήλιους τα χαμόγελα των γύρω σας.
Έτσι δεν θα χει σε τίποτε να ζηλέψει το καλοκαίρι που μας αποχαιρέτησε για φέτος.
Ίσα Ίσα θα γίνει η εκκίνηση για την επόμενη εποχή σας!
Μια εποχή που δεν ξέρεις ποτέ τι θα φέρει. Δεν ξέρεις ποτέ τι θα πάρει. Γι’αυτό σου λέω, ζήστον!
Ζήστον όπως του αξίζει και μην τον αφήσεις να ζηλεύει έρωτες περασμένους, ξενοιασιές και θάλασσες, στιγμές και όνειρα.
Ζήστον όπως του αξίζει και μην τον αφήσεις να ζηλεύει έρωτες περασμένους, ξενοιασιές και θάλασσες, στιγμές και όνειρα.
Κι αν δεν ξέρεις τι χρώμα να του δώσεις, αν τα χαμόγελα δεν είναι τόσο φωτεινά και τα μάτια έχουν κουραστεί λιγάκι, δείξε του εμπιστοσύνη του Οκτώβρη.
Αφέσου στα χέρια του.. και φτιάξε μέσα του στιγμές και όνειρα που σου χρωστάς!
Αφέσου στα χέρια του.. και φτιάξε μέσα του στιγμές και όνειρα που σου χρωστάς!
Μην περιμένεις το επόμενο καλοκαίρι, μην μετράς τις μέρες για τις γιορτές, μην υπολογίζεις το χρόνο “μέχρι να…”
Ζήσε έναν Οκτώβρη, που θα τον ζηλέψουν όλοι οι άλλοι μήνες κι όλες οι επόμενες στιγμές..