Καλοκαίρι και ο θ-έρως ξενικά!
Γράφει η Γεώρα
Καλοκαίρι!
Και βραδινό μπανάκι. Ζωγραφιές με τα χέρια κοιτώντας τ’αστέρια. Και το φεγγάρι να κολυμπά στη θάλασσα.
Καλοκαίρι.
Κεριά αναμμένα στην άμμο. Σκιές που φλερτάρουν για ένα άγγιγμα απεγνωσμένα.
Καλοκαίρι.
Με τόση αλμύρα στο δέρμα. Τα χείλη ζητούν να ξεδιψάσουν από την τόση ζέστη, να γευτούν τα χείλη που είναι ερωτευμένα.
Καλοκαίρι.
Και τρέχουν στο νερό, πλατσουρίζουν, ακούγεται το γέλιο τους. Κολυμπούν με μικρή απόσταση ανάμεσά τους. Ώσπου ένα κύμα αποφασίζει να τους φέρει κοντά. Εκείνος την αγγίζει στη μέση απαλά. Καλοκαίρι και απόσταση μηδέν!
Πόθος γεμάτος πάθος. Τα χείλη γίνονται ένα, τα κορμιά γίνονται ένα και σαν σεντόνι έχουν τη θάλασσα.
Καλοκαίρι και είσαι δικός μου! Και είμαι δική σου!
Καλοκαίρι και εκείνο το κερί τρεμοπαίζει. Και δυο κορμιά βρίσκονται στην παραλία αγκαλιασμένα, χαζεύουν τον έναστρο ουρανό, γελούν, φιλιούνται, μπλέκουν τα δάχτυλά τους, κρατιούνται σφιχτά!
Καλοκαίρι και ο θ-έρως ξενικά!