Θέλει τρόπο και θέληση, να κάνεις τη διαφορά σ’αυτόν τον κόσμο

Γράφει ο Σπύρος Σταθάτος

Είμαστε μια κοινωνία με αρκετά, έως πολλά, στραβά. Μια κοινωνία φουλ ρατσιστική στα πάντα (φύλο, βάρος , ύψος, χρήματα, κοινωνικές τάξεις κτλ) και με πολλά απωθημένα, που «πρέπει να τα ξεφορτώσει» όπου μπορεί και την παίρνει. Η έξαρση της βίας αποτελεί πλέον κομμάτι της καθημερινότητας, σε βαθμό που δεν προκαλεί πια έκπληξη. Ζούμε σε μια εποχή που ο καθένας θέλει να «επιβληθεί» στον άλλο και να τον «πληγώσει» με όποιον τρόπο μπορεί.

Σε αυτή λοιπόν την κοινωνία, είναι σημαντικό να κάνουμε την διαφορά. Το να πηγαίνεις «κόντρα στο ρεύμα», σε αυτή την περίπτωση, αποτελεί ευλογία. Για να γίνει αυτό δεν χρειάζεται να κάνεις κάτι φοβερό, ούτε να διαθέτεις ιδιαίτερες ικανότητες. Χρειάζεται απλά να νοιάζεσαι (στοιχειωδώς) για τους ανθρώπους. Να διαθέτεις, κάτι πολύ σπάνιο στις μέρες μας, την ενσυναίσθηση. Να μπορείς δηλαδή να έρχεσαι στη θέση του άλλου και να μην κάνεις ό,τι δεν θέλεις να σου κάνουν. Πολλές φορές χρειάζεται να κατανοήσεις το γιατί ένας άνθρωπος φέρεται με έναν συγκεκριμένο τρόπο και να προσπαθήσεις να τον προσεγγίσεις, αντί να τον απορρίψεις. Με αυτό τον τρόπο δίνεις το καλό παράδειγμα και ίσως μπορέσεις να συμπαρασύρεις και άλλους, για να φερθούν με τον ίδιο τρόπο.

Πρέπει να κατανοήσεις επίσης, ότι δεν μπορείς να «ταιριάξεις» με όλους. Είναι σημαντικό όμως να φέρεσαι με ευγένεια και καλοσύνη, ακόμη και με όσους δεν «ταιριάζεις». Αν δεν μπορείς να κάνεις κάτι καλό, τουλάχιστον μην κάνεις κάτι κακό. Μην υποτιμάς, μην σπέρνεις διχόνοια και γενικότερα σεβάσου τον άνθρωπο που έχεις απέναντί σου. Μην ξεχνάς, ότι το ήθος ενός ανθρώπου φαίνεται και από τον τρόπο που έχει μάθει να φέρεται στους «αντιπάλους» του.

Τέλος είναι σημαντικό να προσφέρεις την βοήθεια σου, εκεί που πρέπει. Σε ανθρώπους που έχουν ανάγκη, σε ανθρώπους που αδικούνται, σε ανθρώπους που νιώθουν μοναξιά ή που είναι άρρωστοι. Δεν χρειάζεται να γίνεις «ΤΣΕ ΓΚΕΒΑΡΑ» για να αγαπήσεις λίγο παραπάνω τον άνθρωπο που έχεις δίπλα σου. Και αν δεν μπορείς με όλους, κάντο με όσους μπορείς. Αν ο καθένας ξυπνούσε κάθε μέρα με τη σκέψη του «να κάνω καλό σε έναν άνθρωπο» (πέραν των κοντινών του προσώπων), αυτός ο κόσμος θα μπορούσε να γίνει λίγο καλύτερος.

Δεν θέλει κόπο! Θέλει τρόπο και κυρίως θέλει διάθεση. Δεν είναι κακό να βγούμε και λίγο έξω από το «ΕΓΩ» μας.

Μερικές φορές μπορεί να είναι και λυτρωτικό!