Γράφει ο Σπύρος Σταθάτος
Παρατηρούμε πολλές φορές σε όλα τα μέσα καλλιτεχνικής έκφρασης (τραγούδια, ποιήματα, μυθιστορήματα κτλ), να διατυπώνονται οι φράσεις: «η αγάπη όλα τα νικά, η αγάπη εκμηδενίζει αποστάσεις, η αγάπη φέρνει την άνοιξη στην ψυχή των ανθρώπων. Αυτός που αγαπά μπορεί να κάνει τα πάντα, να παλέψει με τα θηρία, να ανέβει βουνά να τα βάλει με θεούς και δαίμονες».
Τι ισχύει όμως πραγματικά; Η αγάπη μπορεί να διατηρήσει μαζί δυο ανθρώπους, φτιαγμένους από διαφορετική «πάστα»; Δύο ανθρώπους με διαφορετικούς στόχους ζωής και ενδιαφέροντα, που δεν θέλουν τα ίδια πράγματα από τη ζωή τους.
Γιατί διατυπώνουμε αυτό το ερώτημα και τι θέλουμε να δείξουμε; Η αγάπη έχει την δύναμη να αμβλύνει τις διαφορές ανάμεσα σε δύο ανθρώπους. Φτάνει βέβαια να το θέλουν και οι δύο ή να αγαπούν και οι δύο με τον ίδιο τρόπο.
Η αγάπη θα πει υποχωρώ στο «κοινό» συμφέρον και δεν σκέφτομαι μόνο τον εαυτό μου. Όταν είναι όμως θέματα ιδιοσυγκρασίας και πεποιθήσεων, πώς μπορεί κάποιος να κάνει πίσω; Για να έρθουν κοντά δύο κόσμοι, χρειάζεται και η μαγική λέξη «υποχώρηση». Όχι «με καπελώνει» ο άλλος, αλλά υποχωρώ συνειδητά, για το καλό της σχέσης.
Ο εγωισμός εδώ, αποδεικνύεται κακός σύμβουλος. Αν σκέφτομαι να υποχωρήσω, με την προϋπόθεση ότι και ο άλλος θα υποχωρήσει, το έχω χάσει το παιχνίδι. Στην αγάπη δεν απαιτείς ανταποδοτικότητα. Σου έρχεται έτσι και αλλιώς, αν και ο άλλος σε αγαπά αληθινά.
Το κλειδί στην ερώτηση, που θέσαμε στην αρχή, είναι κατά πόσο αγαπάς και κατά πόσο βάζεις τη σχέση σου σε προτεραιότητα. Αν σκέφτεσαι: «πάνω από όλα ο εαυτός μου. Θα κάτσω να αλλάξω για έναν άλλο άνθρωπο;», το έχεις χάσει το παιχνίδι και δεν υπάρχει περίπτωση να πάει καλά «το μεταξύ σας».
Αν όμως ξεκινήσεις από την φράση «δεν μπορώ να ζήσω χωρίς το άλλο, γιατί τον αγαπώ» και αυτή την φράση την κάνεις «αξίωμα», τότε είσαι έτοιμος για αλλαγές. Όταν θέλεις βρίσκεις τρόπο να βρεις σημείο επαφής με τον άλλο. Το ίδιο βέβαια ισχύει και από την άλλη πλευρά, αλλιώς είσαι το θύμα της υπόθεσης.
Εδώ να ξεκαθαρίσω κάτι. Δεν είσαι υποχρεωμένος να βρεις λύση. Το κάνεις γιατί το θέλεις, το κάνεις από αγάπη και δεν το βαρυγκωμάς. Αλλιώς η σχέση σου θα είναι σχέση εξάρτησης, άρα τοξική, κάτι που σε καμία περίπτωση δεν θες.
Ας αφήσουμε την αγάπη να δώσει τη λύση. Αν είναι αληθινή και δυνατή κάνει θαύματα. Διαφορετικά, μιλάμε για ενθουσιασμό και σχέσεις που δεν άντεξαν, γιατί πήγε ο ένας να «επιβληθεί» στον άλλο. Αν πας στην αγάπη με εγωισμό, καλύτερα κάτσε στο σπίτι σου ή ψάξε για «χαλαρές» καταστάσεις. Τουλάχιστον όμως να είσαι ειλικρινής με τον εαυτό σου.
Να θυμάστε, όσο και αν ακούγεται παράδοξο. Αν δύο άνθρωποι αγαπιούνται αληθινά, είναι πολύ δύσκολο έως απίθανο, να χωρίσουν. Γιατί; Γιατί θέλουν αυτό και μόνο, να είναι «μαζί».
Μπορεί κάποιοι να λένε ότι αυτά γίνονται μόνο στα παραμύθια, αλλά τα πιο όμορφα «παραμύθια» συμβαίνουν στην αληθινή ζωή!