Εκείνο το ακαταλόγιστο, του έρωτα..

Γράφει η Βάνα Φυλάκη

Βυθισμένη στην βουβή μοναξιά μου, μια φωνή καλεί το όνομα σου, είναι η φωνή του ασυνείδητου εαυτού μου και της εύθραυστης καρδιάς μου.. Της καρδιάς που καμία φορά φοράει ένα φωτεινό προσωπείο για να κρύψει τη θλίψη που μέσα της κρύβεται, όταν είναι εκείνος μίλια μακριά της.. Η ψυχή της τον καλεί να έρθει δίπλα της για να την τραβήξει από τα άδυτα της ενίοτε σκοτεινής ψυχής της..! Της ψυχής που έχει αφήσει μια χαραμάδα ανοιχτή για να υποδεχθεί το φως της δικής του ψυχής..! Δύο ψυχές σε μία..! Μακριά σου νιώθω πως με ρουφάει η μαύρη τρύπα των ψευδαισθήσεων μου και πως αργά βουτάω στο κενό.. Των ψευδαισθήσεων που με κάνουν να νιώθω μισή και βουτηγμένη στην ανασφάλεια.. Μισή μακριά σου και τόσο γεμάτη και ολόκληρη κοντά σου.. Ολόκληρη σαν το φεγγάρι που απόψε φωτίζει τον κατά τα άλλα σκοτεινό ουρανό…. Ένα χαμόγελο σου αρκεί για να σβήσει τη θλίψη των ματιών μου και να εξαλείψει το κενό που κατοικεί στα έγκατα του βυθού της ύπαρξης μου..
Απόψε όμως σε νιώθω κοντά μου και καθώς χαράζει και το σκοτεινό πέπλο του ουρανού χαιρετά τα χρώματα της Ανατολής η φαινομενική απόσταση που μας χωρίζει μας φέρνει πιο κοντά και περιμένει να ξανασυναντηθούν τα βλέμματα μας..
Σαν ηχώ ακούω τη φωνή σου.. Ένα μακρινό ηχόχρωμα φωτίζει ξαφνικά το είναι μου και ένα χαμόγελο διαπερνά την ψυχή μου..
Ένα βλέμμα καθαρό και φωτεινό, ένα χαμόγελο αληθινό που μόνο εσύ ξέρεις..
Και όλα αυτά στα λέω γιατί ίσως καταλάβεις ( νιώσεις) πως ο ερωτευμένος έχει το Ακαταλόγιστο..! Χάνει το μυαλό του όταν το ταίρι του βρίσκεται μακριά του.. Κάτι μέσα του σπάει όταν εκείνος πονάει.. Δάκρυα χαράς κυλούν στο πρόσωπο της όταν εκείνος της χαμογελά..! Νιώθει ελεύθερη η ψυχή της σαν μια πεταλούδα που ανοίγει τα πολύχρωμα φτερά της .. Βυθίζεται στον μικρόκοσμο του όταν εκείνος την αγκαλιάζει.. Μα όταν εκείνος της δίνει ένα φιλί, είναι ικανή να εκραγεί από την ευτυχία που πλημμυρίζει κάθε ιντσα του μυαλού και της ψυχής της..
Μια ευτυχία ηδονική που μόνο εκείνοι γνωρίζουν.. Μόνο όταν τα βλέμματα τους συναντιούνται (έστω και νοερά) όλο το σύμπαν συντονισμένο αρμονικά τραγουδά τον σκοπό του Έρωτα! Ο έρωτας κρύβει μέσα του σταγόνες πόνου, μελαγχολίας, μα και συγκίνηση, χαρά, γαλήνη και πάνω από όλα άπλετο φως το οποίο διαχέεται από την έκρηξη δύο ψυχών που κατοικούν στην χώρα των τρελών! Δύο ερωτευμένοι που εμπιστεύονται ο ένας στον άλλον την ψυχή και την καρδιά τους.. Και αν αυτή έχει σπάσει σε κομμάτια, είναι ικανοί με πολύ κόπο να τα ξαναενωσουν μόνο και μόνο για να χαμογελάσει ξανά το άλλο τους μισό..
Ίσως όλα αυτά να σου φαίνονται ανοησίες, μια πλάνη, μια ουτοπία, μια καλοστημένη φάρσα!
Μα φίλε μου, αν ποτέ σου έχεις ερωτευτεί, μόνο τότε θα με νιώσεις! Δείξε τουλάχιστον εμπάθεια στους αλλοπαρμένα ερωτευμένους, γιατί έχουν όπως σου είπα το Ακαταλόγιστο!