Γράφει η Σοφία Παπαηλιάδου
Τους ανθρώπους λένε τους καταλαβαίνεις στα δύσκολα.
Θα μου επιτρέψεις να διαφωνήσω.
Τους ανθρώπους, τους καταλαβαίνεις στη χαρά σου. Εκείνη την πρώτη στιγμή που αυθόρμητα θα ξεστομίσεις κάτι που σε κάνει να χαμογελάς, και θα δεις την αντίδραση του άλλου.
Και μετά, θα τον δεις στο πλάι σου, να μην προσπαθεί να βρει ένα στραβό σε κάθε στιγμή σου. Θα τον δεις στο πλαί σου, χωρίς να προσπαθεί να τραβήξει την προσοχή.
Θα είναι απλά εκεί, πλάι σου και θα χαίρεται για εσένα. Θα καμαρώνει για εσένα.
Θα χαμογελάει, επειδή χαμογελάς!
Ξέρεις η χαρά, είναι παράξενο συναίσθημα. Δεν μπορείς να το προσποιηθείς.
Είναι τόσο αληθινό που αμέσως σε εκθέτει.
Θα φανεί αν χαίρεσαι αληθινά από το χαμόγελο, από τα μάτια, από τις κινήσεις σου.
Δεν μπορείς να την προσποιηθείς τη χαρά.
Και για να χαρείς, πρέπει να είσαι άνθρωπος γεμάτος. Χωρίς απωθημένα και κόμπλεξ.
Πρέπει να είσαι άνθρωπος που στη ζωή του πέρασε από φωτιά και σίδερο. Πρέπει να έχεις αγαπήσει τα σκοτάδια σου και να έχεις κάτσει κατάχαμα μαζί τους, να τα πεις και να τα πιείς.
Πρέπει να ξέρεις πώς είναι το μηδέν για να μπορείς να εκτιμήσεις το “κάτι”.
Να τους αγαπάς αυτούς τους ανθρώπους. Να τους κρατάς κοντά σου.
Είναι σπάνιοι και πολύτιμοι. Είναι οι άνθρωποι της ψυχής σου!
