Δεν σφραγίζονται όλες οι φιλίες με αλήθεια, αγάπη κι αφοσίωση..

Γράφει η Μαίρη Κατσανίδου

Αληθινή,  με άλφα κεφαλαίο. Το πρώτο γράμμα της αλφαβήτου. Αλήθεια, αγάπη, αφοσίωση. Πόσες  λέξεις δεν ξεκινούν από το άλφα; Αμέτρητες.

Αληθινή  η φίλη; Δεν νομίζω. Πόσες φορές πληγώθηκες, πόσες φορές προσπάθησες να δεις την άλλη σαν τον εαυτό σου και δυστυχώς απογοητεύτηκες.

Αρκετές φορές θα έκλαψες πιστεύω, θα μονολόγησες, πόση εμπιστοσύνη έδειξες για άτομο που θεώρησες πως θα είναι για σένα, όπως ακριβώς ήσουν εσύ για εκείνη.

Έτσι  ξεχώρισες  πλέον την κατ  όνομα φίλη,  με την αληθινή.

Κυριεύεσαι  συχνά από συναισθήματα και θέλεις να τα εξωτερικεύσεις και τότε λέγοντάς τα, αποφασίζεις   να αποδεσμεύσεις την φόρτιση αυτή που πολλές φορές πλημμυρίζει το μέσα σου.

Ξέρεις, πως όταν μιλάς ακούς την φωνή σου και διορθώνεις ίσως συντακτικά λάθη που στο μυαλό σου είναι ανάκατα. Όμως προτιμάς σε κάποιον να τα πεις, να σε ακούσει, να έχεις την πολυτέλεια να ρωτήσεις την γνώμη του αν μιλάς σωστά, ή αν πρέπει να  κάνεις αυτό ή το άλλο.

Εμπιστοσύνη θα ζητήσεις, εχεμύθεια, όταν τα λόγια βγαίνουν από τα μύχια σου και σαν ποτάμι ρέουν θέλοντας να βρουν διέξοδο στην θάλασσα και εκεί να γαληνέψουν.

Όταν, και εάν βρεις αυτό το άτομο, ονόμασέ το, θεώρησε το, εμπιστέψου το σαν φίλη.

Λάθος όμως, δεν γίνεται πάντα αυτό. Εσύ μιλάς, αυτή ακούει, μα άλλα σκέφτεται.

Γιατί το  έκανες εσύ και όχι αυτή;

Να  είσαι χαρούμενη εσύ; Όχι, να μην είσαι.

Θέλει  αυτή να πάρει την πρωτιά σε όλα, όχι εσύ.

Πως το είπαν αυτό με την κατσίκα του γείτονα; Ναι έτσι ακριβώς.

Και μια μέρα, δεν το πιστεύεις πέφτεις από τα σύννεφα λένε,  ναι πέφτεις κατ ευθείαν στην άβυσσο που η ανοησία  να πιστεύεις, σε έριξε εκεί. Μια πίστη είχες για την άπιστη, την δήθεν φίλη που  καραδοκούσε να σου την φέρει πισώπλατα την μαχαίρα.

Μα τέτοια μαεστρία;

Μα  δεν κατάλαβες τίποτα;

Μα δεν ήταν ίδια όπως και εσύ;

Έτσι δεν  νόμιζες;

Ξυπνάς τελικά αλλά είναι αργά. Ξυπνάς και δεν υπάρχει πια να της πεις την καλημέρα,  σε πρόδωσε σαν τον Ιούδα με ένα φιλί, γιατί τα φιλιά ήταν στην ημερήσια διάταξη πάντα. Φιλί και αγκαλιά για την κάθε συνάντηση, φιλί και αγκαλιά για το «θα τα ξαναπούμε» όταν θα βρισκόσασταν την επόμενη φορά.

Βέβαια όλοι πλάσματα του Θεού ήμαστε, πρέπει να συγχωρούμε όποιον διαπράττει σφάλμα.

Μα και αυτόν που το διαπράττει σκόπιμα;  Μα και όταν προσπαθεί να σου δώσει πόνο για να χαρεί μετά;

Ναι να συγχωρούμε πρέπει, αλλά να μην έχουμε ξανά μαζί του καμία επαφή. Έχει  αποδειχτεί  πως θα το επαναλάβει ξανά και ξανά.

Αληθινή φίλη, ναι, υπάρχει τελικά, αν την βρεις να την εκτιμήσεις. Όμως για αυτό που είναι, για αυτό που θα σου εμπιστευθεί που θα θελήσει να σου εξομολογηθεί, γιατί σε βλέπει σαν τον εαυτό της.

Πώς να ξεχάσεις εκείνη  που από μικρές κάνατε παρέα, λέγατε τα πάντα, χαιρόσασταν και λυπόσασταν για όλα, και μετά μεγαλώσατε.

Μεγαλώσατε, μα δεν χαθήκατε, δεν χρειάζεται να βρίσκεστε καθημερινά για να διατηρηθεί η φιλία, ούτε αγκαλιές  φιλιά και θάψιμο από πίσω. Βρίσκεστε αραιά και πού, αλλά η  αγάπη εκφράζετε σε κάθε συνάντηση σας.

Κάθε  φορά που συμβαίνει κάτι χαρούμενο στην ζωή σας,  βρίσκεστε και το απολαμβάνετε.  Μα και όταν τα δυσάρεστα έρθουν, η υποστήριξη  στην λύπη είναι βέβαιη, είναι δεδομένη.

Γνωριμίες λοιπόν θα τις ονομάσεις όλες τις υπόλοιπες. Άρχισες να μαθαίνεις. Τώρα  ξέρεις, αποφάσισες να μην εμπιστεύεσαι εύκολα. Έχεις   εκπαιδεύσει τον εαυτό σου  να ξεχωρίζεις  χαρακτήρες. Ή  όχι;

Αν όχι, τότε καλύτερα  άσε άλλους να σε επιλέξουν. Δείξε την αλήθεια του χαρακτήρα σου αυτή να εκτιμήσουν.

Όταν είσαι ο εαυτός σου και ο άλλος  αφεθεί, τότε μπορεί να βρεις τον άνθρωπο που ψάχνεις.

Αληθινή φίλη, πράγματι  είναι λίγο δυσεύρετη,  δεν είναι εύκολο να βρεθεί ,  τελικά είναι σπάνιο είδος στις μέρες μας.