Γράφει η Έφη Παναγοπούλου
Η φιλία βελτιώνει την ευτυχία και μετριάζει τη δυστυχία, διπλασιάζει τη χαρά μας και κόβει στα δυο το πόνο μας (Τζ. Άντισον.)
Πόσα βράδια σε χρειάστηκα και πόσα εσύ ήσουν δίπλα μου που δεν χρειαζόταν. Πόσα πρωινά σηκώθηκα με βάρος και τρόμο στην σκέψη της καινούργιας μέρας.
Γιατί οι σκέψεις μου έκαναν χορό το προηγούμενο βράδυ, το αφουγκράστηκες αμέσως.
Πάντα νιώθεις την σκέψη της αγάπης.
Πάντα νιώθεις την αγάπη όσο μακριά και εάν είναι ο άλλος, όση απόσταση σε χωρίζει, πάντα η αγάπη και η χαρά έχουν τρόπο να ταξιδέψουν.
Να φτάσουν κατευθείαν στο στόχο. Τι κι αν το ταξίδι είναι δύσκολο; Η προσγείωση κι η απογείωση, έχουν αναταράξεις, αλλά η αγάπη τρυπώνει με έναν μαγικό τρόπο.
Ξύπνησες ένα πρωινό και απλά ψέλλισες ότι χρειάζεσαι βοήθεια. Δεν ρώτησα τί είδους βοήθεια, δεν ρώτησα ούτε πού έμπλεξες, ούτε τι έκανες.
Απλά σου έδωσα το χέρι μου, να περάσουμε το ποτάμι.
Όταν όμως εγώ χρειάστηκα τη βοήθεια, δεν χρειάστηκαν καν να το ψελλίσω. Γιατί εσύ ήξερες. Γιατί εσύ με πήρες στα χέρια σου, για να περάσουμε το ποτάμι.
Πάντα είχα στο μυαλό μου ότι η φιλία και η αγάπη, δεν προστάζουν, δεν θέλουν ανταλλάγματα, σιωπούν μόνο και ψηλώνουν!
Εγώ εδώ αγαπάω, και το δείχνω! Εσύ εκεί, πιο εκεί, δεν ξέρω τι κάνεις. Εσύ μου έδειξες όταν κάποιος αγαπά, πώς είναι να είσαι εκεί.
Όταν κάποιος νοιάζεται, θα βρει τρόπο να είναι μαζί σου.
Με τους φίλους, δημιουργούμε όλοι μαζί ένα puzzle κι ο καθένας, τοποθετεί το κομμάτι του, μέχρι να πάρει την τελική του μορφή.
Άλλοι έχουν ασπρόμαυρα κομμάτια, άλλοι έχουν πολύχρωμα! Ο καθένας όμως έχει το δικό του κομμάτι που συμπληρώνει το puzzle της ζωής μας.
Κάποτε άκουσα πως οι φίλοι, είναι σαν τα λουλούδια που σε γεμίζουν με μυρωδιές χαράς.
Και μόνο έτσι μπορώ να μιλήσω για τους φίλους μου, γιατί όλοι είναι τα λουλούδια της ζωής μου!
Είναι άνθρωποι που ενθαρρύνουν τα όνειρά μου, είναι συνειδητά και ουσιαστικά παρόντες, όχι μόνο στις χαρές. Όχι μόνο στις λύπες. Είναι σε κάθε μου στιγμή.
Δεν θέλουν να είμαι κάποια άλλη. Με αποδέχονται όπως είμαι! Με τα ελαττώματά μου, όπως κι εγώ τους αποδέχομαι με τα δικά τους.
Γιατί ξέρουν και ξέρω πως οι φίλοι, είναι πολύτιμοι στη ζωή μας!
Δεν αντέχουν όλες οι φιλίες στο χρόνο, όμως όλοι οι αληθινοί φίλοι, μένουν!
Κανείς δεν σου εγγυάται την παρουσία τους, αρκεί όμως να τους νοιάζεσαι και να τους προσέχεις για να τους έχεις!
Οι αληθινοί φίλοι, σπανίζουν κι εγώ υπήρξα ευλογημένη, να έχω αληθινούς φίλους στη ζωή μου!
….Φιλία σημαίνει σεβασμός αγάπη εμπιστοσύνη,
έτσι και μας των ιδιονών για πάντα θ’απομείνει.
Φίλο δεν κάνω όποιο βρω και μου χαμογελάσει,
αν δεν τον έχω σε χαρές και πίκρες δοκιμάσει…(κρητικη μαντιναδα)