Ήμουν ο άνθρωπος σου, μου έλεγες. Ήσουν ο άνθρωπος μου, σου έλεγα.

Γράφει ο Ηλίας Μαυρόπουλος

Ήμουν ο άνθρωπος σου, μου έλεγες. Ήσουν ο άνθρωπος μου, σου έλεγα κοιτώντας το απέραντο βαθύ των ματιών σου, εκεί που αντάμωσαν οι ψυχές μας.
Δεν έχεις αγαπήσει ποτέ τόσο πολύ μια ύπαρξη, δεν έχω αγαπηθεί, ούτε έχω αγαπήσει μια ύπαρξη τόσο πολύ.
Ό,τι έζησα, ό,τι ζήσαμε το κρατάω γερά μέσα στα στήθια, το κρατάω γιατί εγώ το πίστευα, ακόμα το πιστεύω και δεν θα πάψω ποτέ.
Ήμασταν δυο ψυχές που πάλευαν στο άπειρο για να συναντηθούν.
Πάσχιζαν να ανταμώσουν και το κατάφεραν. Βρέθηκαν τελικά, και τώρα πασχίζουν να μείνουν ενωμένες όπως ακριβώς το ορίζει η μοίρα τους.
Σ’αγαπώ, μου λείπεις..