Το ανάστημα σου, είναι η αποδειξη του τι αξίζεις.

Γράφει η Λία Ευαγγελίδου

Το ανάστημα του ανθρώπου είναι η απόδειξη της αξιοπρεπείας του. Μην εστιάζεις στην εμφάνιση. Δες, ρώτα, άκου τι πέρασε αυτός ο άνθρωπος, αυτή η γυναίκα. Δες ποσα άντεξε και στάθηκε καθαρη μέσα στην τόση βρωμιά. Εύκολες λύσεις πολλές, αλλά δεν συμβιβάστηκε με το εύκολο. Όχι γιατί γούσταρε τις δυσκολίες, δεν ήταν μαζόχα. Αλλά γιατί στάθηκε στις αξίες που μεγάλωσε. Και δεν θα πουλούσε τον εαυτό της για τίποτα.

Η ηθική στις προτεραιότητές της. Μην την ρωτάς τι έχει περάσει. Η ψυχη της το ξέρει και τα κολλητήρια της. Αλλά και πάλι στα ζόρια ήταν μόνη. Ολομόναχη να παλεύει. Στήριγμα της, η οικογένεια της. Μια οικογένεια που δεν θα την άλλαζε με τίποτα στον κόσμο. Η μάνα της, βράχος δίπλα της. Έβλεπε το δάκρυ της και το σκούπιζε πριν τρέξει από τα μάτια της και σβήσει το χαμόγελο από τα χείλη της. Εξάλλου γι αυτό την γέννησε για να είναι ευτυχισμένη και να χαμογελά.

Κι όμως αυτό το χαμόγελο πολλές φορές με τα βίας έστεκε στο πρόσωπο της, μην τύχει και στεναχώρησει αυτούς που ήταν δίπλα της και κυρίως τα παιδιά της. Τα παιδιά της, η δύναμη της για την συνέχεια. Η πνοή της για ένα αύριο καλύτερο. Η ζωή της η ίδια. Μη την ρωτας πως την πάλεψε. Αυτη το ξέρει. Αλλά την αξιοπρέπεια και την ηθική της δεν την έχασε. Βλέπεις μεγαλώσε με αξίες και δεν τις εχασε ποτέ. Πόσο μάλλον όταν έχει πίσω της πλάσματακια για τα οποία είναι υπεύθυνη. Τα οποία τη βλέπουν σαν Θεό γιατί είναι ο κόσμος τους. Τα οποία έχει υποχρέωση σαν γονιός να τα βγάλει σωστούς ανθρώπους στην κοινωνία.

Σε μια κοινωνία, όσο σκαρτη και αν είναι. Τα πλάσματακια αυτά την έχουν πρότυπο και δεν πρέπει με τίποτα στο κόσμο να του χαλάσει αυτή την εικόνα.Τα πλάσματακια αυτά πρέπει να είναι περηφανα για την μητέρα τους γιατί μέσα από αυτή θα πλαστει ο δικός τους χαρακτήρας. Είναι ο καθρέπτης τους. Οφείλει σε αυτά αλλά και κυρίως στον εαυτό της να είναι σωστη. Γι αυτό σου λέω την ηθική της και την αξιοπρέπεια της δεν την έχασε και δεν θα τη χάσει ποτέ.

Ίσως μόνο το γέλιο της για λίγο, αλλά έβρισκε τρόπο να το ξανά φορέσει στο πρόσωπο της. Καθε φορά που σηκωνοταν από μια κλωτσιά της ζωής ψηλώνε μέσα της. Τώρα αν εσύ την βρίσκεις κοντη, άσε το ύψος και κοιτα το ανάστημα!