Γράφει ο Γιώργος Καραγεώργος
Δεν υπάρχουν πιστές γυναίκες, είπες.
Είναι όλες ίδιες, είναι όλες ψεύτικες, είπες.
Λάθος φίλε μου!
Στάσου λίγο να σου μιλήσω απόψε για την πιστή γυναίκα, για εκείνη την γυναίκα που δεν θα σε προδώσει ποτέ, που θα στέκει πάντα δίπλα σου γεμάτη υπερηφάνεια.
Η πιο πιστή γυναικά, είναι η χορτασμένη γυναίκα!
Είναι η γυναίκα, που παρασύρθηκε από έναν ορμητικό χείμαρρο δική σου αγάπης και στην ορμή του αφέθηκε, για να την πάει όπου θέλεις.
Είναι η γυναίκα, που πνίγηκε μόνη κι αβοήθητη σε μια αγκαλιά δικιά σου, σαν βαθύς ωκεανός.
Είναι η γυναίκα, που αντίκρισε τα όνειρα της να παίζουνε ανέμελα, κρατώντας τα εσύ από το χέρι.
Η πιο πιστή γυναίκα, είναι εκείνη που τρόμαξε πολύ και έγινες σπηλιά της και απάγκιο της για να έρθει να κρυφτεί.
Εκείνη, που την κοίταξες στα μάτια και άκουσε χίλιες λέξεις σου, χωρίς να πεις καμία.
Είναι εκείνη, που την πήγες σε άλλους τόπους, χωρίς να κουνηθείς.
Είναι η γυναίκα, που την ασπάστηκες στο μέτωπο σαν να ήταν Παναγιά.
Είναι η γυναίκα, που ξημέρωσε μαζί σου, χωρίς να κλείσει μάτι.
Η πιο πιστή γυναίκα, φίλε μου, είναι η γυναίκα, που τις πληγές της γιάτρεψες χωρίς να σου τις δείξει.
Η γυναίκα, που ακούμπησε στον ώμο σου και σου είπε, “δεν φοβάμαι”.
Είναι αυτή, που ένα βράδυ αναστέναξε κι αμέσως της απάντησες, “ψυχή μου, είμαι εδώ”.
Αυτή, που λάθεψε μια μέρα και εσύ της είπες, “ζωή μου, δεν πειράζει”.
Αυτή, που ένοχη την κρίνανε και από τα χείλη σου άκουσε “εγώ σε συγχωρώ”.
Αυτή, που μόνη της δεν μπόρεσε και μπόρεσε μαζί σου.
Είναι αυτή, που οι άλλοι την προσπέρασαν και εσύ έμεινες βράχος.
Η πιο πιστή γυναίκα, σου λέω, είναι αυτή που της μίλησες για έρωτα και είπες το όνομα της.
Που έβγαλες το σακάκι σου για να ντυθούν τα θέλω της κι ας κρύωσες εσύ.
Που το κορμί της κούρσεψες και σου ΄πε, “είμαι δικιά σου”.
Που με φιλιά αλήτικα, της έκλεισες το στόμα της και κόπηκε η ανάσα της.
Που έτρεμαν τα πόδια της από την ηδονή.
Η πιο πιστή γυναίκα… είναι αυτή που το μυαλό της πήδηξες, πριν να την κατακτήσεις.