Μην φοβάσαι αυτό τον κόσμο φίλε. Σου ανήκει, δεν του ανήκεις..

Γράφει η Ελένη Σάββα

Τι φοβάσαι; Πάρε το χέρι μου και μη φοβάσαι τίποτα. Κοίτα τον κόσμο, αλλάζει κάθε μέρα.
Αλλάζει με μικρά, σταθερά βήματα. Και είναι μάλιστα σίγουρο πως δεν θα σταματήσει να αλλάζει ποτέ. Εσύ όμως να μην τον φοβάσαι αυτό τον κόσμο. Αυτός ο κόσμος, σου ανήκει. Δεν του ανήκεις.
Να τον σέβεσαι όμως, να τον προσέχεις, να τον αγαπάς. Να συμβάλλεις στις όμορφες αλλαγές! Και να μου κρατάς το χέρι. Μην το ξεχνάς, έχει μεγάλη σημασία. Είναι πιο όμορφη η ζωή όταν έχεις παρέα. Είναι πιο όμορφη η ζωή, όταν ξέρεις πως μπορείς κάπου να στηριχτείς.
Να κάνεις όνειρα μόνος, αλλά και με παρέα. Να κοιτάς τα σύννεφα και να μιλάς για τα όμορφα πράγματα που έχεις στο μυαλό σου σε κάποιον. Να ξυπνάς τις Κυριακές και να μην σε νοιάζει που αύριο θα είναι Δευτέρα!
Μάθε να ζεις. Να είσαι χαμογελαστός, ότι και να συμβαίνει. Μην ξεχνάς να απολαμβάνεις τη ζωή. Να δίνεις αγάπη! Να μην σε νοιάζει αν θα την πάρεις πίσω. Να κάνεις τους ανθρώπους να χαμογελούν!
Η ζωή μας είναι ένα μικρό ταξίδι. Άλλες φορές θα μοιάζει εφιάλτης, άλλες με όνειρο. Οι εφιάλτες έχουν κάτι καλό: Μας θυμίζουν πως αγαπάμε τα όμορφα όνειρα. Μας θυμίζουν να είμαστε ευγνώμονες για όλα τα όμορφα που ζούμε.
Μην φοβάσαι. Πάρε το χέρι μου. Θα σε βοηθάω να θυμηθείς πόσο όμορφη είναι η ζωή όταν το ξεχνάς.
Θα σε κρατήσω σφυχτά όταν το χρειαστείς, και θα σε αφήσω όταν θα το έχεις ανάγκη.
Μην φοβάσαι. Ζήσε.