Μην αφήνεις τον εγωιστή να επιβεβαιώνεται πάνω στην ευαισθησία σου!

Γράφει η Ειρήνη Σταυρακάκη

Δε ξέρω πώς είναι καλό να συμπεριφέρεσαι σε κείνους που σε έκαναν να κλάψεις. Θέλουν αγάπη ή τόλμη και θράσος;
Μπορεί να είμαστε κι εμείς η αιτία, εμείς να κάνουμε το λάθος ή να μην έχουμε το σθένος να κυνηγήσουμε αυτό που μας αναλογεί.
Το να είσαι ευαίσθητος απέναντι στις δυσκολίες ίσως να είναι μια σου αδυναμία και ο άλλος να βρίσκει πατήματα, ώστε να επιβεβαιώνει τον εγωισμό του. Ποιος ξέρει;

Οι ευαίσθητες ψυχές είναι καταδικασμένες να ζουν στο σκοτάδι, να συνομιλούν με σκιές και να συμβιβάζονται εύκολα στα θελήματα των άλλων. Δε θέλουν να χαλάνε χατίρια. Αυτή είναι η κατάρα τους και η αδυναμία τους. Το σκοτάδι. Μέσα σε αυτό ανοίγουν τα φτερά τους, μοιράζονται επιθυμίες και επικοινωνούν με το άγνωστο, που για κάποιο ανεξήγητο λόγο τούς έλκει παράφορα. Εκεί, μπορείς να φωνάξεις, χωρίς να παρεξηγηθείς. Μπορείς να ξεγυμνώνεις την ψυχή σου, χωρίς να ντραπείς. Μπορείς να κοιτάξεις κατάματα το φεγγάρι, χωρίς να θαμπώνεσαι απ’ την λάμψη.

Όλα αυτά τα διαθέτουν οι ευαίσθητοι άνθρωποι. Είναι σαν να ζουν σε ένα παράλληλο σύμπαν, που δε μπορεί εύκολα να συνυπάρξει με αυτό της καθημερινότητας. Δε μπορούν να μάθουν το «όχι», γιατί σκέφτονται πως θα πληγώσουν τον άλλο. Δε μπορούν να μιλήσουν δυνατά για τις πληγές τους, γιατί σκέφτονται πως και οι άλλοι έχουν πληγές που ενδεχομένως να είναι βαθύτερες κι απ’ τις δικές τους. Δε μπορούν να χαμογελάσουν μέσα στο πλήθος για τη μια σταγόνα αγάπης που πήραν, γιατί ο κόσμος είναι βιαστικός και θα τους περάσει για τρελούς.

Πώς όμως μπορείς να ορίσεις την τρέλα; Θα μου πεις, βέβαια, πως είναι τρελός αυτός που πνίγει τα θέλω του για τα θέλω των άλλων. Είναι τρελός αυτός που κοιμάται σιωπηλά για να μην ταράξει την ησυχία σου. Είναι τρελός αυτός που φοβάται να μη σε στενοχωρήσει σε μια μέρα δύσκολη μέρα σου και προσπαθεί να σου κλέψει χαμόγελο. Είναι τρελός, όπως και να το κάνεις, αφού στερείται από κείνον για να χαρίσει σε σένα…