Μίλα! Η σιωπή δεν είναι λύτρωση..

Γράφει η Περσεφόνη Χρυσαφίδου

Οι πράξεις μετρούν. Οι πράξεις είναι τα πειστήρια των λόγων σου, δείχνουν τις πραγματικές σου επιθυμίες και επιβεβαιώνουν ή διαψεύδουν όσα υποστηρίζεις με λέξεις.

Οι λέξεις. Μάθαμε να λέμε πως οι λέξεις έχουν μικρή σημασία, αφού είναι αέρας και μπορούν εύκολα να ξεχαστούν και να τις γκρεμίσουν οι αντίπαλες πράξεις. Μα αλήθεια ξεχνάμε ή απλώς κάνουμε πως δεν καταλαβαίνουμε ότι οι λέξεις είναι το οξυγόνο του μυαλού, που με την απουσία τους αισθανόμαστε ανασφαλείς, ενώ η ομολογία τους μας τονώνει και μας εγείρει ένα σωρό συναισθήματα. Κανείς δεν απαρνήθηκε την ανάγκη του για τις λέξεις, παρά μόνο για τα κούφια λόγια. Κανείς δεν έχει τη δύναμη να αντισταθεί στη μαγεία εκείνων των τρελών συνδυασμών των λέξεων που δημιουργεί ο ερωτευμένος, προκειμένου να εκφράσει αυτό που συντελείται μέσα του. Και το ίδιο κανείς δεν μπορεί να μείνει ασυγκίνητος στον χείμαρρο των λέξεων που βγαίνει από την ψυχή ενός πληγωμένου ανθρώπου.

Οι λέξεις μας είναι η καραμέλα της ψυχής. Είναι ο τρόπος μας για να επικοινωνήσουμε με τους ανθρώπους γύρω μας, να τους εκφράσουμε τα παιχνίδια του μυαλού μας και να εξωτερικεύσουμε αυτά που νιώθουμε, τα οποία, τη στιγμή που λεκτικοποιούνται, μας δίνουν τη δυνατότητα να συνδεθούμε περισσότερο με αυτόν που έχουμε απέναντί μας. Είναι το μέσο το οποίο αποτραβάμε αυτούς που αγαπάμε από την μοναξιά και με αυτό τους διαβεβαιώνουμε για τα αληθινά μας αισθήματα. Οι άνθρωποι σήμερα δεν μιλάμε. Τρέχουμε όλη μέρα να προλάβουμε κάτι, το οποίο τελικά όλο μας ξεγλιστρά και κουρασμένοι απ’ όλο αυτό το συνεχές τρέξιμο , καταλήγουμε να στερούμαστε τον μεταξύ μας διάλογο.

Μέσα σε αυτήν, λοιπόν, την καθημερινότητα που μας ρουφάει, είναι αναγκαίο να υπάρχουν οι λέξεις, γιατί η σιωπή είναι αυτή που μας βάζει σε επιπρόσθετες σκέψεις. Είναι μάταιο οι λέξεις να αντιμετωπίζονται σαν εχθροί των πράξεων, τη στιγμή που θα μπορούσαμε να τις δούμε σαν ενισχυτική δύναμή τους. Είμαστε άνθρωποι ευαίσθητοι, ονειροπόλοι, λιγάκι εύθραυστοι, που η καρδιά μας ζητάει τον γλυκό τον λόγο. Δεν κοστίζει τίποτα, παρά μόνο προϋποθέτει την εντιμότητά σου και την πίστη σου σε αυτό που βγαίνει από το στόμα σου. Αν βασίζεις τον λόγο σου σε αυτά, τότε δεν υπάρχει τίποτα πιο όμορφο από το να μιλάς για αυτά που νιώθεις στους άμεσα ενδιαφερόμενους.

Δεν υπάρχει τίποτα πιο γλυκό από το “Σ’αγαπώ” που συνοδεύεται με όλους τους λόγους από κάτω. Είναι άκρως κολακευτικό για μια γυναίκα να ακούει από τον σύντροφό της για όλα εκείνα που την κάνουν ξεχωριστή και τα οποία, πιστέψτε με, δεν τα θεωρεί καθόλου δεδομένα. Νιώθεις σαν να ψηλώνεις λίγο περισσότερο, όταν ακούς τα θετικά σχόλια των συναδέλφων σου ή των ανθρώπων που απλώς θαυμάζουν τη δουλειά σου και τα οποία σου δίνουν κίνητρό, για να συνεχίσεις να προσπαθείς για το καλύτερο. Θα είσαι πάντα ευγνώμων για τα ειλικρινή λόγια δυσαρέσκειας που εκφράστηκαν άμεσα σε εσένα και δεν έγιναν ψίθυροι πίσω από την πλάτη σου. Τα θέλουμε τα λόγια, είτε για να μαλακώσουμε, είτε για να πεισμώσουμε και να ταρακουνηθούμε, ώστε να βγούμε από τον πνευματικό λήθαργο, είτε για να να αγαπήσουμε με περισσότερη ένταση.

Γι’ αυτό, αν είναι στο χέρι σου, που τις περισσότερες φορές είναι, μίλα. Μίλα για να μη μένεις σε σενάρια. Μίλα για να δεις πως είναι να μοιράζεσαι και να περπατάς σε κόσμους αλλιώτικους. Μίλα, γιατί η σιωπή είναι άγνοια, ενώ οι λέξεις θα σε οδηγήσουν στη γνώση. Γεμίσαμε στεγνούς ανθρώπους, χωρίς ψυχή, χωρίς συναισθήματα, βουβούς και άκαμπτους. Μαλακώστε λίγο και πείτε μας για όσα θάβετε μέσα σας. Το χρειαζόμαστε όσο κι εσείς.