Θέλει κόπο για να κρατήσεις τους καλούς φίλους στη ζωή σου!

Γράφει η Λιάνα Ζαφειράτου

Αν με ρωτήσεις πιο είναι το πολυτιμότερο αγαθό μου θα σου πω η αγάπη που λαμβάνω καθημερινά από τους φίλους μου, τους δικούς μου ανθρώπους. Αυτοί οι άνθρωποι είναι οι ευλογίες και τα πλούτη μου μαζί.

Κάποιος, κάπου κάποτε μου είπε ότι αν κάτι δεν έχει φράγκα εγώ δεν το κουνάω από την καρέκλα. Ενστικτωδώς μου ήρθαν δύο πράγματα στο μυαλό. Το πρώτο ήταν τα λόγια της γιαγιάς μου: παιδί μου ο τσιγκούνης άνθρωπος είναι τσιγκούνης παντού και στα λεφτά και στα αισθήματα, κυρίως στο δεύτερο. Το επόμενο που ήρθε στο μυαλό ήταν να σηκωθώ από την καρέκλα, να φύγω και να μην ξαναγυρίσω. Πράγμα το οποίο και έκανα, τρέχοντας κι όλας..

Για μένα η περιουσία μου είστε εσείς, οι φίλοι μου. Ανεκτίμητοι, απαραίτητοι, μοναδικοί και παρόν στη ζωή μου έστω και αν μας χωρίζει η απόσταση κάποιες φορές. Είστε εσείς που γνωρίζετε από την καλή και από την ανάποδη και παρόλα αυτά με αγαπάτε για αυτό όπως και εγώ εσάς.

Δεν έχει σημασία πόσο καιρό γνωρίζω τον καθένα από εσάς και αυτό ομολογώ με εξέπληξε ευχάριστα. Ειδικά από μια ηλικία και μετά ξέρεις και μπορείς να κάνεις επιλογές καλύτερα. Ξέρεις πώς να δέσεις το γλυκό καλύτερα και γρηγορότερα. Αποκτάς άλλου είδους αντανακλαστικά.
Είναι περίεργο πως κάποια λεπτομέρεια σου δείχνει πως είσαι συμβατός με τον άλλον άνθρωπο και τελικά για να φανεί δεν χρειάζεται πολύ χρόνο καθώς μεγαλώνεις. Το…μυρίζεσαι από νωρίς.

Με το φίλο σου θα γελάσεις, θα περάσεις καλά, θα κάνεις βλακείες και θα τις ευχαριστηθείς, θα κλάψεις, θα τσακωθείς. Μπορεί να υπάρχουν στιγμές που θυμώνετε ο ένας με τον άλλον αλλά πάντα βρίσκεται τη λύση για να προχωρήσετε μαζί πιο δυνατοί από πριν.

Η φιλία δεν είναι δρόμος στρωμένος με ροδοπέταλα, ούτε μια ευθεία γραμμή. Ούτε και η ζωή μας είναι έτσι άλλωστε. Έχει ανηφοριές, έχει δυσκολίες και αυτό την κάνει ενδιαφέρουσα και πολύτιμη. Γιατί επιλέγετε να μείνετε και να παλέψετε για αυτό το δώρο που υπάρχει ανάμεσά μας.
Πιστεύω ότι οι “στέρεες” σχέσεις των ανθρώπων δεν ήταν ποτέ αποτέλεσμα επιφανειακών εκδηλώσεων δήθεν συμπάθειας ή και αγάπης, αλλά εσωτερικών αναζητήσεων και αγάπης. Είναι που βλέπω λίγο από μένα μέσα σε σένα και εσύ σε μένα. Για αυτό η σύνδεση συνήθως είναι μαγική. Δεν χρειάζεσαι τηλέφωνο ή να δεις τον δικό σου άνθρωπο από κοντά για να ξέρεις αν είναι καλά. Το νιώθεις απλά.

Σας ευχαριστώ από καρδιάς όλους για το γέλιο, το χαβαλέ τις ωραίες αναμνήσεις ( και θα υπάρξουν και άλλες το ξέρω), τα ζόρια που περάσαμε μαζί ( με έκαναν πιο δυνατή και υπομονετική), τους καβγάδες ( έγινα καλύτερος άνθρωπος μέσα από αυτούς), την αγκαλιά σας (ιδιαίτερη και μοναδική σαν δαχτυλικό αποτύπωμα) και το χρόνο σας ( που όσο εμείς μεγαλώνουμε τόσο αυτός μικραίνει αλλά πάντα βρίσκουμε και φτιάχνουμε χρόνο για μας!).