Η αγάπη, μέσα από τα δύσκολα έγινε αμοιβαία..

Το να παραμένεις νέος είναι επιλογή.

Γράφει η Δέσποινα Χατζάκη.

Και φτάνουν δύο άνθρωποι να προχωρούν στην αγάπη βήμα βήμα, με μια σιγουριά μα και μια αβεβαιότητα! Πόσο αντιφατικό μα και πόσο αληθινό! Τολμούν και μπαίνουν μαζί σε “σκοτεινά δωμάτια” αλλά νικούν τον φόβο τους, σφίγγοντας πιο πολύ τα μπλεγμένα τους δάχτυλα. Και φαντάζουν όλα τόσο ιδανικά, τόσο αρμονικά, τόσο ωραία. Και αυτό το θαυμάζεις και απορείς.

Όμως να ξέρεις, μέχρι να πετύχει η αγάπη, δοκιμάστηκε πολύ. Η αγάπη έχει δύναμη και είναι γλυκιά όταν φωλιάσει στην ψυχή σου. Ξέρει όμως και να παιδεύει. Της αρέσει να παιδεύει. Μα είμαι σίγουρη ότι κι εμείς το θέλουμε το παίδεμά μας. Εθιζόμαστε σ’αυτό και κολλάμε. Και παιδεύουμε κι εμείς με τη σειρά μας, με την ελπίδα να είναι αμοιβαίο. Και όταν γίνεται αμοιβαίο είναι τέλειο! Γιατί δένονται οι δύο ψυχές με την κλωστή της αγάπης τόσο γερά, που κανένα σκοινί, όσο γερό κι αν είναι, δε θα μπορούσε να το πετύχει αυτό.

Την έχεις τη δεύτερη ευκαιρία σου. Μην την χαραμίσεις..

Η αγάπη δε θέλει τα εύκολα! Γιατί όσο εύκολα ξεστομίζεται η λέξη “σ’αγαπώ”, τόσο εύκολα μπορεί να γίνει καπνός. Η αγάπη “θέλει δουλειά” για να θρονιαστεί στη ζωή σου. Αρκεί να το θέλεις. Αρκεί να την αφήσεις να οδηγεί τα βήματά σου. Πάλεψε για την αγάπη και θα σου το ανταποδώσει. Αγάπα για να είσαι ευτυχισμένος και να παραμείνεις πάντα νέος!