Αν δεν αρρωσταίνεις στην ιδέα πως κάποιος άλλος με αγγίζει, δε με αφορά να λες πως με θες!

Γράφει η Δήμητρα Γιαννοπούλου

Δε μου φτάνει αυτό! Δε μου φτάνει τόσο! Ακόμα να το καταλάβεις;
Δε μου αρκεί ένα χλιαρό συναίσθημα, ένα μάλλον πάθος κι ένας ίσως έρωτας.
Αν δεν είμαι η απόλυτη επιλογή σου, αν δεν καίγεσαι για μένα, τότε απομακρύνουν, σε παρακαλώ.
Από το λίγο σου θα προτιμήσω το καθόλου. Γιατί; Γιατί έτσι είμαι, γιατί αυτή είμαι. Τόσο απλά.
Θα προτιμώ πάντα το τίποτα από το σχεδόν και τη μοναξιά από το περίπου μαζί.
Μεγάλωσα, μωρέ, για να φοβάμαι ακόμα τη μοναξιά. Μεγάλωσα, για να κάνω εκπτώσεις στα θέλω μου και στις ανάγκες μου. Τα θέλω όλα!
Τα δίνω όλα!
Αν δεν είμαι η πρώτη σου σκέψη κάθε πρωί, δε με αφορά αν θα με σκεφτείς πιο μετά.
Αν δεν είμαι η τελευταία σου καληνύχτα, δε με αφορά αν θα μου πεις “καλό βράδυ” γύρω στις 21:00.
Αν δε με ψάχνεις παντού, δε με αφορά αν θα με συναντήσεις κάπου τυχαία.
Αν δεν επιδιώκεις να με δεις, δε με αφορά αν ισχυρίζεσαι πως σου λείπω.
Αν όταν λες τ’ όνομά μου, δεν παραλύεις από την ανάγκη να με αγγίξεις, δε με αφορά αν με αποκαλείς “κορίτσι μου “.
Αν δεν αρρωσταίνεις στην ιδέα πως κάποιος άλλος με φιλάει, δε με αφορά αν λες πως με θες.
Αν δεν είναι έρωτας, δε με αφορά! Κατάλαβες τώρα;