Γράφει η Περσεφόνη Χρυσαφίδου
Υπάρχουν πράγματα, που όσο κι αν θέλουμε να καταλάβουν τα παιδιά μας, είναι δύσκολο να τα εξηγήσουμε με τρόπο υπεραπλουστευμένο. Υπάρχουν πράγματα που θέλουμε να νιώσουν, που θέλουμε να τους φωνάξουμε, όταν οι καταστάσεις δυσκολεύουν, που τα λόγια δεν μπορούν να εξηγήσουν με απόλυτη ακρίβεια, μα η καρδιά τα δείχνει και προσπαθεί να βρει το δρόμο για να τα μοιραστεί. Δεν ξέρω τι ακριβώς θα ήθελα να ξέρει το παιδί μου για μένα ως μαμά. Γιατί σίγουρα όσα κι αν εξωτερικεύουμε, όσα κι αν μοιραζόμαστε, όσα κι αν εκφράζουμε, πάντοτε κάτι μένει. Πάντοτε υπάρχει κάτι παραπάνω, κρυμμένο στον απόηχο της γλυκιάς καληνύχτας, που σε κάνει να μετανιώνεις που δεν το έδειξες. Και αυτή η καθημερινή αναβολή συναισθημάτων δε χωράει στη σχέση μητέρας παιδιού.