Όλοι θέλουν έναν άνθρωπο να τους αγαπά και να τους διεκδικεί.
Γράφει η Ιωάννα Ντρε
Όλοι θέλουν να νιώσουν πως είναι να αγαπιέσαι από έναν άνθρωπο, να βλέπουν πως είναι να σε διεκδικούν και μέχρι που μπορεί να φτάσει ο καθένας για σένα.
Όλοι θέλουν να υπάρχουν άνθρωποι για τους οποίους να είναι σημαντικοί γι αυτούς και να μη θέλουν να σας χάσουν από τη ζωή τους ακόμα και αν δεν ανήκετε σε αυτή. Μόνο και μόνο στην ιδέα ότι κάποιος σε αγαπάει και όποτε τον χρειαστείς ή νιώσεις την ανάγκη για μια αγκαλιά και να μιλήσεις κάπου θα είναι εκεί να σε περιμένει αρκεί.
Όμως εσύ φοβάσαι να βιώσεις και την άλλη όψη του νομίσματος και να νιώσεις πως είναι να αγαπάς εσύ τον άλλο. Κρατάς μια απόσταση και δεν δίνεσαι στη στιγμή που θα σε κάνει να αγαπήσεις γιατί δε θέλεις να έρθεις αντιμέτωπος με τον κίνδυνο και να εκθέσεις τον εαυτό σου σε κάτι τόσο έντονο. Και όλα αυτά για να μην πληγωθείς.
Γιατί η αγάπη σε πληγώνει καμιά φορά αν και είναι το πιο όμορφο συναίσθημα που υπάρχει. Σε πληγώνει γιατί μπορεί ο άλλος να μη νιώθει αυτά που νιώθεις εσύ για εκείνον ή γιατί καμιά φορά η αγάπη σε κάνει κτητικό και ζηλεύεις και επιβάλλεσαι να τον έχεις μόνο εσύ, γίνεσαι υπερπροστατευτικός… και αυτό είναι ψυχοφθόρο.
Μην αιχμαλωτίζεις όμως και μην εμποδίζεις κάτι το οποίο σου βγαίνει να αισθανθείς για κάποιον για να μην πληγωθείς. Κανείς δεν θέλει να πληγωθεί όμως το να πνίγεις ένα συναίσθημα δεν σε κάνει πιο χαρούμενο και ακόμα και έτσι δε θα γλιτώσεις τον πόνο.
Το πιο υπέροχο πράγμα στη ζωή είναι να αγαπάς και να αγαπιέσαι να αλληλοσυμπληρώνεται η αγάπη αλλά έστω και αν αγαπήσεις μόνο εσύ κάποιον αφέσου να το ζήσεις όσο μπορείς, όσο σου επιτρέπεται…
Απλά ζήσε το. Αγάπα και προσέφερε όσα έχεις μέσα σου.