Το “μαζί” θέλει κότσια, γερό στομάχι, αντοχή, υπομονή και πίστη

Γράφει η Βασιλική Κοτλίτσα

Δεν αρκεί το μαζί από μόνο του. Το μαζί θέλει κότσια, γερό στομάχι, αντοχή, υπομονή και πίστη για να πάμε παρακάτω. Το μαζί χρειάζεται βάσεις γερές. Θεμέλια καλά βαλμένα στη γη και προσπάθεια, καθημερινή, συχνή, τολμηρή.

Δε θέλει ρουτίνα. Θέλει να θαυμάζεις τον άνθρωπο σου καθημερινά και να του το λες. Να δείχνεις την εκτίμηση σου και το πάθος σου κάθε μέρα που περνάει. Να του λες το σ’ αγαπώ λίγο πριν τον πάρει ο ύπνος και να τον ξυπνάς με ένα τρυφερό φιλί λίγο πριν φύγεις για δουλειά.

Να τον κοιτάς στα μάτια σα τη πρώτη φορά που δώσατε εκείνο το φιλί που δε θα ξεχάσετε ποτέ. Να τον χαϊδεύεις τρυφερά στα χέρια και να του μαγειρεύεις το αγαπημένο του φαγητό. Να κάνετε όνειρα συνέχεια σαν η ζωή να μη τελειώνει ποτέ. Να χαμογελάτε με κάθε χαζομάρα που θα πείτε και να φοράτε το πιο λαμπρό σας χαμόγελο σε κάθε δυσκολία που θα βρίσκεται στο δρόμο σας.

Να φροντίζεσαι τον εαυτό σας πρώτα για σας και ύστερα για τον σύντροφο σας. Να τον περιποιείστε εξονυχιστικά και να τον καμαρώνετε κάθε φορά που θα κοιτάτε το είδωλο σας στο καθρέφτη. Να τον επικροτείτε, να τον θαυμάζεται γιατί έτσι θαυμάζεται και το έτερον σας ήμισυ.

Να αφουγκράζεστε τα θέλω σας, να μετράτε τις επιλογές σας, να κερδίζετε έδαφος κάθε φορά που θα πείτε μια κουβέντα παραπάνω, να τη προσπερνάτε και να συνεχίζετε. Να είστε μαζί γιατί το γουστάρετε και έχω από ανάγκη.

Να διεκδικείτε ο ένας τον άλλο όπως τότε λίγο πριν τα φτιάξετε. Να τολμάτε μαζί. Να αγαπάτε μαζί. Να φροντίζεσαι ο ένας τον άλλο με σεβασμό και θέλξη. Να καταπίνετε καμία φορά τη κακία που έχετε ανάμεσα στα χείλη και αντί για αυτή να λέτε ένα αστείο, έτσι η μαγεία κρατάει περισσότερο.
Να αγαπιέστε το ίδιο ξανά και ξανά. Η αγάπη ξημερώνει δε σκοτεινιάζει. Η αγάπη ανασαίνει δε πεθαίνει. Η αγάπη ζει και βασιλεύει σε μια εποχή που βάφτισαν την αλήθεια κακία και τη καυλάντα , έρωτα.