Στο τέλος κάθε ταξιδιού, ξέρεις λίγο καλύτερα τον εαυτό σου..

Γράφει η Μαρία Κυπραίου

Αν έμαθα κάτι ταξιδεύοντας είναι να βρίσκω λίγο λίγο τον εαυτό μου.

Να ανακαλύπτω πτυχές του εαυτού μου που δεν τις γνώριζα μέχρι τότε και να δοκιμάζω τα όρια μου.

Να βρω μέχρι που μπορώ να φτάσω, να γίνομαι καλύτερη. Να συνειδητοποιώ σιγά σιγά το αληθινό νόημα της ζωής.

Πέταξα επιτέλους τις παρωπίδες που είχα και έγινα ανοιχτόμυαλη.

Μετά από κάθε ταξίδι έβλεπα μόνο τα θετικά στοιχεία κάθε μέρους και προσπαθούσα να τα εντάξω στη δική μου καθημερινότητα με μοναδικό στόχο να καλυτερέψω τον εαυτό μου και να διαμορφώσω το χαρακτήρα μου.

Να κάνω πιο εύκολη και απλή την καθημερινότητα μου.

Πλέον, ξυπνάω και νιώθω ευγνώμον που καταφέρνω να ταξιδεύω, να γνωρίζω καινούρια μέρη και να αλλάζω για λίγο παραστάσεις. Νιώθω τυχερή που έχω μαζέψει τόσο όμορφες εικόνες και στιγμές ταξιδεύοντας.
Πάντα μαζί μου τα αγαπημένα μου άτομα, αυτά που με διασκεδάζουν, που κουβαλάμε ίδια τρέλα και έχουμε τα ίδια απαιτητικά “θέλω”. Τα άτομα που μπορώ να μοιραστώ στιγμές που μένουν χαραγμένες στο μυαλό.

Μικρό ή μεγάλο το ταξίδι, σημασία για μένα έχει πάντα ο συνοδοιπόρος. Γιατί το να είσαι με ανθρώπους ευχάριστούς είναι πράγματι δώρο Θεού. Να είσαι με τους ανθρώπους που αξίζουν αυτό το ταξίδι μαζί σου, ανθρώπους που θέλουν να ζήσουν.

Κάθε στιγμή του ταξιδιού έχει τη δική της μαγεία, που οφείλεις να την περπατήσεις, να την μυρίσεις, να την αποτυπώσεις στο μυαλό σου, να τη θυμάσαι μέχρι τα βαθιά γεράματα.

Δεν είναι τυχαίο που όταν δεν είσαι καλά λες θέλω να φύγω για λίγο να ξεφύγω.

Το γιατρικό για όλες τις παθήσεις είναι τα ταξίδια, εκεί που γνωρίζεις τον εαυτό σου, εκεί που έρχεσαι αντιμέτωπος μαζί του και εκεί που ζεις τις πιο όμορφες στιγμές της ζωής σου..