Σταμάτα λιγάκι βρε άνθρωπε να σε νοιαστείς, στην ώρα σου, πριν να είναι αργά.

Γράφει η Φύλλις Γκούστη

Σε σένα που έχεις την τέλεια αντοχή για όλα.
Σε σένα που μπορείς πάντα να είσαι εκεί για όλους τους άλλους κι ας ξεχνάς εσένα, μα αντέχεις εσύ..
Σε σένα που συνεχίζεις και συνεχίζεις γιατί απλά μπορείς.
Σε σένα που τα εμπόδια μοιάζουν τοιχάκια και τα υπερπηδάς με άνεση, όση κούραση κι αν φέρεις.
Σε σένα που φτάνεις άνετα στην υπερκόπωση για να μην στεναχωρήσεις άλλους δίπλα.
Σε σένα που δεν έχεις επαφή με το σώμα σου, τον οργανισμό σου και αγνοείς τα σημάδια.
Σε σένα που ντρέπεσαι να πεις κουράστηκα.
Σε σένα που φοβάσαι να παραδεχτείς ότι δεν είσαι βράχος τελικά.
Σε σένα λοιπόν, έχω νέα!
Κι όμως, όσο δυνατοί κι αν είμαστε λυγίζουμε, φορτώνουμε, φτάνουμε στα άκρα και τα προσπερνάμε αρκετές φορές.
Σταμάτα και σκέψου τον εαυτό σου!
Σταμάτα λιγάκι βρε άνθρωπε να σε νοιαστείς, στην ώρα σου, πριν να είναι αργά.
Να σε αγκαλιάσεις!
Να σε βάλεις σε προτεραιότητα.
Κανονικά.
Προτεραιότητα.
Από εκείνη, που λες όχι όπου χρειάζεται.
Από εκείνη που ξαπλώνεις να ξεκουραστείς, δεν πίνεις ακόμα έναν καφέ να τονωθείς και λες,
το χρειάζομαι και είναι εντάξει.
Από εκείνη που δεν υπάρχουν εξηγήσεις και γιατί.
Γιατί έτσι.
Γιατί είσαι εσύ.
Γιατί το έχεις ανάγκη να είσαι καλά.
Γιατί αν δεν είσαι καλά, τίποτα δεν μπορεί να είναι καλά, ούτε σπίτι, ούτε οικογένεια, ούτε καριέρα, ούτε φιλοδοξίες. Τίποτα..