Πρέπει να γελάς όταν κατορθώνεις να ξεφύγεις από μια τοξική σχέση.

Γράφει η Μαρία Αρφαρά

“Θα μείνεις εδώ απόψε; Με ρώτησε κοιτώντας με υποτιμητικά”, αποκρίθηκε ξεψυχισμένα.

“Kι εσύ τι του απάντησες;”, ρώτησα την κοπέλα με τα μακριά μαύρα μαλλιά που λίγα λεπτά πριν, την είδα καθισμένη σε ένα παγκάκι να κλαίει γοερά. Αμέσως την πλησίασα και τη ρώτησα αν χρειάζεται βοήθεια. Εκείνη μου άνοιξε την καρδιά της.

“Ήθελα να κουρνιάσω στην αγκαλιά του να του πω με όση δύναμη μου είπε απομείνει ένα μεγάλο ναι”, μα άκουσα τη φωνή της λογικής μου και τώρα το μετάνιωσα. Μου είπε ότι το “όχι” μου σηματοδοτεί το τέλος της σχέσης μας. Παρόλο που συνεχώς με προσβάλει, νιώθω ενοχές που άφησα να χαθεί μια τέτοια αγάπη”, αποκρίθηκε ανάμεσα στα αναφιλητά της.

“Έπραξες πολύ καλά. Η σχέση σου ήταν τοξική. Καταρχήν σε απείλησε με χωρισμό αν δεν κάνεις αυτό που εκείνος θέλει, ένα τρανταχτό σημάδι μιας τοξικής σχέσης. Δεύτερο σημάδι είναι οι ενοχές που σου δημιουργεί. Τρίτο σημάδι είναι αν προσπαθεί να σε ελέγξει, να σε χειραγωγήσει, να σε απομακρύνει απο φίλους και συγγενείς”, της απάντησα.

“Το κάνει”, αποκρίθηκε σκουπίζοντας τα δάκρυά της.

“Σε υποτιμά και είναι επικριτικός σε ο,τι κι αν κάνεις;”, συνέχισα.
Η κοπέλα κούνησε καταφατικά το κεφάλι της.

“Τότε πρέπει να γελάς που κατόρθωσες να ξεφύγεις απο μια τέτοια σχέση. Να ξέρεις πως μια υγιής σχέση πρέπει να στηρίζεται στον σεβασμό και στην εμπιστοσύνη και όχι στον έλεγχο. Θα προσπαθήσει να σε πείσει να γυρίσεις. Θα σου ζητήσει συγγνώμη κι αυτό γιατί ξέρει να σε χειραγωγεί. Δεν πρέπει όμως να λυγίσεις για καλό δικό σου”, τη συμβούλεψα.

Ήταν πλέον ανήμπορη να αρθρώσει την παραμικρή λέξη. Φαινόταν να επεξεργάζεται στο μυαλό της όλα όσα της είπα.

“Μακάρι να κάνει πράξη όλα όσα την συμβούλευσα”, σκέφτηκα καθώς έφευγα. Όλα όσα πράττουμε στηρίζονται στο τι πιστεύουμε ότι αξίζουμε κάτι το οποίο ξεκινά απο πώς μας φέρονταν οι γονείς μας σαν ήμασταν παιδιά. Μακάρι όλοι οι γονείς να συμβουλεύουν τα παιδιά τους πως αξίζουν ότι καλύτερο και να μην συμβιβάζονται με τίποτα λιγότερο.
“Καλή τύχη”, μουρμούρισα και αμέσως μετά χάθηκα στις σκέψεις μου.