Πίσω από κάθε Σταύρωση να βλέπουμε πάντα μια Ανάσταση που έρχεται.

Γράφει η Βασιλική Κοτλίτσα

Μεγάλη εβδομάδα. Η εβδομάδα των Παθών. Η δύσκολη εβδομάδα του Χριστού. Η δύσκολη εβδομάδα γι αυτούς που έχασαν κάποιο αγαπημένη τους πρόσωπο. Η εβδομάδα που είναι γεμάτη από ανάμεικτα συναισθήματα. Η εβδομάδα προσμονής. Πίστης. Ελπίδας για το αύριο που θα έρθει.
Η εβδομάδα η Μεγάλη με το σμίξιμο των ανθρώπων, με την αντάμωση των ξένων, με τη σύμπτυξη του χωριού και της πόλης μαζί, με τα έθιμα και τις παραδόσεις, τα κόκκινα αυγά και τα τσουρέκια. Η εβδομάδα με τη νοσταλγία των παιδικών χρόνων και την κατανυκτική ατμόσφαιρα που αποτυπώνεται στα πρόσωπα όλων με γλαφυρότητα και ενάργεια.
Η εβδομάδα της νηστείας, της μετάνοιας, της προσευχής, της εξομολόγησης και της συγχώρεσης.
Αυτή η εβδομάδα που προσπαθούμε όλοι να είμαστε λίγο παραπάνω καλοπροαίρετοι, λίγο πιο φιλικοί, λίγο πιο ανθρώπινοι και χαμογελαστοί, λίγο πιο όμορφοι ψυχικά και λίγο πιο εγκρατείς γενικά.
Παραταύτα μέσα σε όλα αυτά που μας κάνει να αισθανόμαστε αυτή η εβδομάδα, ας προσπαθήσουμε να γινόμαστε καλύτεροι, όλη τη διάρκεια του χρόνου. Να μάθουμε να βλέπουμε πίσω από τις λέξεις και τα πρόσωπα. Να μάθουμε πίσω από κάθε Σταύρωση να βλέπουμε πάντα μια Ανάσταση που έρχεται. Πίσω από κάθε νύχτα, να προσμένουμε μια αυγή. Πίσω από κάθε δάκρυ που πέφτει καυτό, ένα τεράστιο χαμόγελο που ξεπροβάλει. Πίσω από κάθε πτώση μια ψηλή κορφή που αχνοφαίνεται στο βάθος. Πίσω από κάθε πρόβλημα μια λύση. Πίσω από κάθε δύση μια όμορφη ανατολή που ξημερώνει. Πίσω από κάθε «κακό» άνθρωπο μια καλή πλευρά που σίγουρα υπάρχει.
Δε φτάνει μόνο η Μεγάλη εβδομάδα για να τα κάνουμε πράξη. Η καλοσύνη, το νοιάξιμο, η έμπρακτη αγάπη, η δοτικότητα, η ευγνωμοσύνη , οι τρόποι οι καλοί, πρέπει να βρίσκονται μέσα μας συχνά. Τέτοιου είδους πράξεις πρέπει να τις απλώνουμε παντού για να φωτίζεται ο κόσμος ακολουθώντας πάντα το πιο λαμπρό αστέρι τ’ ουρανού.