Μαζί είμαστε στο ταξίδι του έρωτα, μόνο εγώ και εσύ!
Γράφει η Γεώρα
Θέλησα πολλά από εσένα. Δεν θα σου πω ψέματα. Δεν έχω λόγο άλλωστε να το κάνω αυτό. Θέλησα πολλά από εσένα, μα κυρίως τον έρωτά σου! Αλλά τον ήθελα μόνο για μένα. Εσένα και τον έρωτά σου για μένα. Δεν μπορώ τις μοιρασιές. Δεν μπορώ στην ιδέα πως κάτι δικό μου θα το έχει και κάποιος άλλος. Δεν μπορώ να μοιράζομαι ανθρώπους επειδή έτσι είναι η μόδα στις σχέσεις. Δεν τις «πάω» τις ελεύθερες σχέσεις, γιατί δεν τις θεωρώ σχέσεις. Πήδημα λέγεται, ξεκαθαρίστε το. Μην το πλασάρετε σαν σχέση. Δεν είναι! Και δεν θα γίνει και ποτέ.
Στις σχέσεις είναι δύο. Όχι τρεις ή χίλιοι δεκατρείς. Μαζί παλεύουν, μαζί χαίρονται, μαζί λυπούνται. Μαζί! Οι δυο τους. Γιατί έχουν σχέση, γιατί επέλεξαν να δουν, πως είναι να μοιράζεσαι τη ζωή σου μαζί με έναν άλλον άνθρωπο. Ένα άνθρωπο με παραξενιές, ιδιοτροπίες, ελαττώματα, μα και σωστά! Με τις ομορφιές του χαρακτήρα του, με την μοναδική προσωπικότητά του, με τα προτερήματά του, με την αγάπη του που επέλεξε να την χαρίσει σε έναν άλλον άνθρωπο.
Δεν είναι εύκολες οι σχέσεις. Κομματάκι δύσκολο. Χαλάνε όμως εύκολα, όταν σηκώσει μπαϊράκι ο εγωισμός μας. Και κυρίως χαλάνε επειδή δεν έχουν την θέληση τα άτομα να παλέψουν γι’ αυτές. Στην αρχή είναι όλα μέλι γάλα, μετά είναι το θέμα, ξέρεις, στα προβλήματα, στα νεύρα, πως θα τα διαχειριστείς. Κάνε ένα βήμα πίσω, ρίξε και λίγο νερό στο κρασί σου και κυρίως μίλα. Μίλα για ότι σε ενοχλεί, για ότι σε χαλάει, για ότι δεν σε ικανοποιεί. Δεν είναι μέντιουμ ο άλλος ή η άλλη για να καταλάβει τι έχεις εσύ στο μυαλουδάκι σου το όμορφο.
Μίλα! Κάτσε κάτω και λύσε τις διαφορές. Όσο τις αφήνεις τόσο θα μεγαλώνουν. Δεν θα λυθούν δια μαγείας από μόνες τους. Ξέχνα το αυτό. Όποιος στο είπε μέγας ψεύτης και δυστυχισμένος. Όσο δεν μιλάς τόσο καταπιέζεσαι, τόσο στεναχωριέσαι, τόσο οδεύεις προς την διάλυση. Και μια μέρα, σε έναν απλό καυγά -ξέρεις όχι από τους σοβαρούς, μάλλον γελοίο- θα τα τινάξεις όλα στον αέρα. Σπίτι μου και σπίτι σου και άντε στο καλό γιατί αρκετά σε ανέχτηκα.
Τι ανέχτηκες ακριβώς ; Την σιωπή σίγουρα. Και αυτό ήταν και το πρόβλημα! Πως δεν μίλησες και πως παραέριξες νερό στο κρασί σου! Δε λέω υπάρχουν φορές που οι σχέσεις τελειώνουν, σαν να κάνουν τον κύκλο τους, κάτι πλέον δεν σου αρέσει και παρ’ ότι προσπαθήσατε να το λύσετε, το πρόβλημα έμεινε. Εκεί ναι, εκεί φεύγεις. Γιατί πλέον η ευτυχία σου έχει απομακρυνθεί.
Υπάρχουν και κάποιες όμως που μπορούν, μα δεν προσπαθούν. Μπαίνουν και σε εκείνη την μιζέρια και δένει το γλυκό, που θα κεράσεις για τον χωρισμό. Και πονάς. Αυτό είναι το θέμα. Και έχεις και αυτό το “γιατί ρε γαμώτο δεν τα καταφέραμε ; Αφού αγαπιόμασταν, αφού τα πηγαίναμε καλά.”
Γιατί δεν μίλησες, γι’αυτό, γιατί θεώρησες δεδομένο το άλλο άτομο. Και εκεί τον έχασες, παρ’όλη την αγάπη που μπορεί να είχατε. Και αν ακόμα το σκέφτεσαι, αν ακόμα σε παιδεύει, σήκωσέ το, το ρημάδι το τηλέφωνο και ζήτα να συναντηθείτε να πεις ο,τι θέλεις, να πει και ο άλλος, να τα βγάλετε από μέσα σας και να λυτρωθείτε. Για να συνεχίσετε, είτε μαζί, είτε χώρια. Αλλά τουλάχιστον θα το έχετε κλείσει το κεφάλαιο.
Και αυτό το κεφάλαιο έμεινε ανοιχτό για σένα, μα κλειστό για μένα. Εγώ το έκλεισα μαζί σου, γιατί εσύ δεν ήξερες τι ήθελες ενώ εγώ ήμουν ξεκάθαρη! Θέλησα πολλά από εσένα, μα δεν μπορούσες την δεδομένη στιγμή να μου τα δώσεις. Δεν μπορούσες να γίνεις μόνο δικός μου! Και εκεί απλά χαθήκαμε!