Δεν είναι έτσι οι άντρες, ρε!

Γράφει ο Γιώργος Καραγεώργος

Είχε λίγα κιλά παραπάνω και την είπες χοντρή.
Είχε ωριμάσει απ’ το πέρασμα του χρόνου και την είπες γριά.
Δεν ήταν μέσα στα δικά σου πρότυπα και την είπες άσχημη.
Δεν υπέκυψε στις ορέξεις σου και την είπες ξενέρωτη.
Δεν κατάλαβε κάτι μια μέρα απ’ότι της έλεγες και την είπες χαζή.
Πόθησε κάτι άλλο πέρα από εσένα και την είπες πουτάνα.

Την φούσκωσες με ψέματα, κάνοντας την να σε εμπιστευτεί κι ύστερα την εκμεταλλευτικές οικονομικά και την ρήμαξες.
Σου ζήτησε να την στηρίξεις, σε μια πραγματικά δύσκολη στιγμή της κι εσύ προτίμησες την βόλεψη σου.
Έκανε το λάθος να σε ερωτευτεί και να σε αγαπήσει κι εσύ έπαιξες πρόστυχα κι άτιμα μαζί της.
Σου εμπιστεύτηκε ένα της μυστικό και πήγες και το έβγαλες βούκινο.
Τόλμησε να σου φέρει αντίρρηση και εσύ την μείωσες και την πρόσβαλες, λες κι ήταν σκουπίδι.

Την παράτησες εύκολα, τρέχοντας πίσω από την πρώτη πιτσιρίκα που σου κουνήθηκε.
Άνοιξες σπίτι μαζί της κι ακόμη πας στην μαμά σου, για να σου πει, τι και πώς θα το κάνεις.
Έκανες παιδιά κι όταν είδες τα ζόρια, σηκώθηκες κι έφυγες, αφήνοντας την να τα μεγαλώνει ολομόναχη, χωρίς να αναλάβεις τις δικές σου ευθύνες.

Βιντεοσκόπησες μια “ιδιαίτερη” στιγμή μαζί της και την μοίρασες στους φίλους σου και σε όλους τους όμοιους σου, γελώντας μαζί της.
Έτυχε, η φύση να σε κάνει μυϊκά πιο δυνατό από εκείνη και σήκωσες το χέρι σου και την χτύπησες…

Και τώρα εσένα ρεζίλι του είδους, θες να σε αποκαλέσουμε κι άντρα;
Τραγικός είσαι ρε!